Wyrok NSA z dnia 7 lutego 2019 r., sygn. II FSK 565/17

Ocena zasadności zarzutu naruszenia prawa materialnego może być dokonana wyłącznie na podstawie ustalonego w sprawie stanu faktycznego, nie zaś na podstawie stanu faktycznego, który w ocenie skarżącego jest prawidłowy.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jolanta Sokołowska (sprawozdawca), Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia WSA del. Bogusław Wolas, protokolant Joanna Legieć, po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej N. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 16 grudnia 2016 r. sygn. akt I SA/Op 432/16 w sprawie ze skargi N. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia 21 września 2016 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od N. B. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu kwotę 4 800 (słownie: cztery tysiące osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 16 grudnia 2016 r., sygn. akt I SA/Op 432/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu oddalił skargę N. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia 21 września 2016 r. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r.

Przedstawiając stan sprawy Sąd I instancji podał, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w O. decyzją z dnia 20 maja 2016 r. określił skarżącemu należny podatek dochodowy od osób fizycznych za 2012 r. w wysokości 91.601 zł, w miejsce wykazanej przez niego w zeznaniu kwoty 44.931,00 zł. Organ stwierdził bowiem nieprawidłowości mające wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego polegające na zawyżeniu kosztów uzyskania przychodów na skutek nieuprawnionego ujęcia w nich wydatków dokumentujących zakup oleju napędowego na podstawie faktur VAT, na których jako wystawca widnieje firma I. Sp. z o.o. Zdaniem organu zgromadzony materiał dowodowy zaświadcza, że faktury te nie odzwierciedlają faktycznego przebiegu operacji gospodarczych, ponieważ figurujący na nich, jako dostawca paliwa, podmiot gospodarczy nie istniej. W rezultacie ww. faktury nie mogły być podstawą zapisów w księgach podatkowych zgodnie z § 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. nr 152, poz. 1475 ze zm.) Organ uznał, iż wydatki związane z próbą zalegalizowania źródła pochodzenia paliw silnikowych, nawet jeżeli zostały poniesione, nie mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, gdyż do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów niezbędne jest nie tylko zaistnienie konkretnego zdarzenia gospodarczego polegającego na zakupie towaru u konkretnego sprzedawcy za konkretną cenę, ale i odpowiednie udokumentowanie tej operacji. Organ wyjaśnił, że wobec zaewidencjonowania kosztów na podstawie faktur od "podmiotów nieistniejących" nie miał obowiązku badania ich związku z przychodem, gdyż tego rodzaju wydatki - nawet jeśli zostały poniesione - nie mogły zostać uznane za koszt poniesiony w działalności gospodarczej.