Wyrok NSA z dnia 22 stycznia 2019 r., sygn. II FSK 265/17

Art. 141 § 4 P.p.s.a. może stanowić samodzielną podstawę kasacyjną tylko wtedy, gdy uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie zawiera stanowiska co do stanu faktycznego, przyjętego za podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia. Ponadto, aby zarzut taki mógł stanowić samodzielną podstawę skargi kasacyjnej, wskazana wada uzasadnienia musi być na tyle istotna, że może to mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a samo uchybienie musi uniemożliwiać kontrolę kasacyjną zaskarżonego wyroku.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Marta Waksmundzka-Karasińska, Protokolant Anna Dziewiż-Przychodzeń, po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Fundacji "O." z siedzibą w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 12 października 2016 r., sygn. akt I SA/Łd 1119/15 w sprawie ze skargi Fundacji "O." z siedzibą w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 23 lipca 2015 r., nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 2010 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Fundacji "O." z siedzibą w L. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 480 (słownie: czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 12 października 2016 r. sygn. akt I SA/Łd 1119/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę Fundacji "O." z siedzibą w L. (dalej jako "Fundacja") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 23 lipca 2015 r. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 2010 r.