Wyrok NSA z dnia 30 stycznia 2019 r., sygn. II FSK 233/17

Odprawy związane ze zwolnieniami grupowymi są swoistą "zapłatą" przez pracodawcę za zgodne z prawem i skutecznie zwolnienie się od zobowiązania zatrudnienia pracownika. Funkcją odprawy nie jest wynagrodzenie szkody za utratę możliwości zarobkowania, gdyż zakończenie stosunku pracy u dotychczasowego pracodawcy nie jest równoznaczne z utratą możliwości zarobkowania w ogóle.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Andrzej Jagiełło, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Alicja Polańska, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 września 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 2501/15 w sprawie ze skargi D. G. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 8 lipca 2015 r. nr IPPB4/4511-667/15-2/PP w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od D. G. na rzecz Szefa Krajowej Administracji Skarbowej kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.1 Wyrokiem z dnia 13 września 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 2501/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę D. G. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 8 lipca 2015 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

1.2. Sąd I instancji wskazał, że skarżąca złożyła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wskazując, że była pracownikiem Przedsiębiorstwa Państwowego "P.". W dniu 10 marca 2014 r. Przedsiębiorstwo wypowiedziało Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy z dnia 6 września 1999r. (dalej zwany: "ZUZP"), co spowodowało zaistnienie sporu zbiorowego, który został zakończony 30 kwietnia 2014 r. na mocy porozumień podpisanych przez Przedsiębiorstwo z organizacjami związkowymi. Na ich mocy Przedsiębiorstwo zobowiązało się m.in. do: a) wprowadzenia 5 maja 2014 r. "Programu Dobrowolnych Odejść" (dalej zwany: "PDO"); b) stosowania do 30 września 2014 r. wszystkich postanowień wynikających z wypowiedzianego ZUZP. Skarżąca przystąpiła do PDO oraz podpisała porozumienie o rozwiązaniu stosunku pracy i otrzymała w 2014 r.: a) odprawę, o której mowa w ustawie o zwolnieniach grupowych, b) odprawę, o której mowa w art. 245 ust. 2 pkt 3 ZUZP, c) odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za obowiązujący pracownika okres wypowiedzenia umowy o pracę, zgodnie z art. 36 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.; dalej zwany: "Kodeks pracy"). Pracodawca jako płatnik obliczył i wpłacił do urzędu zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od powyższych tytułów. Skarżąca złożyła zeznanie roczne w terminie do dnia 30 kwietnia 2015 r. deklarując przychód z odpraw jako opodatkowany. W związku z powyższym skarżąca zapytała, czy w przedstawionym stanie faktycznym otrzymana przez nią odprawa, o której mowa w art. 245 ust. 2 pkt 3 ZUZP, podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.; dalej zwana: "u.p.d.o.f.")? Zdaniem skarżącej odprawa, o której mowa w art. 245 ust. 2 pkt 3 ZUZP, podlega zwolnieniu w związku z nowelizacją art. 21 ust. 1 pkt 3 z dnia 4 października 2014 r. na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 1328; dalej zwana: "ustawa nowelizująca"). Według skarżącej z analizy przepisów ustawy zmieniającej wynika, że znajdują one zastosowanie do wypłaconej jej odprawy, o której mowa w art. 245 ust. 2 pkt 3 ZUZP z uwagi na to, że została ona uzyskana w 2014 r.