Wyrok NSA z dnia 17 stycznia 2019 r., sygn. I FSK 365/17

Podatek od towarów i usług

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia NSA Krzysztof Wujek (sprawozdawca), Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. spółka z o. o. w R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 20 grudnia 2016 r. sygn. akt I SA/Rz 827/16 w sprawie ze skargi S. spółka z o. o. w R. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie z dnia 23 sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od S. spółka z o. o. w R. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 20 grudnia 2016 r., sygn. akt I SA/Rz 827/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę Sp. z o.o. S. z siedzibą w R.(zwana dalej jako: "Spółka") na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie z dnia 23 sierpnia 2016 r. nr [...] odmawiające przywrócenia terminu do wniesienia odwołania.

Z uzasadnienia tego wyroku wynika, że decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 25 kwietnia 2016 r. określająca w/w Spółce zobowiązanie w podatku VAT za okres od października 2012 r. do września 2013 r. została skutecznie doręczona jej pełnomocnikowi S. C. w dniu 27 kwietnia 2016 r. W związku z powyższym czternastodniowy termin do wniesienia odwołania upłynął 11 maja 2016 r. i nie został dotrzymany, albowiem Spółka wniosła odwołanie od decyzji organu I instancji za pośrednictwem urzędu poczty 16 maja 2016 r., czyli po terminie, o którym mowa w art. 223 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.- dalej jako O.p.). Ponieważ postanowieniem z dnia 22 sierpnia 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził uchybienie terminu do wniesienie odwołania, Sąd przychylił się do stanowiska organu zwartego w uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia, że w sprawie, która toczyła się przed Dyrektorem Urzędu Kontroli Skarbowej w R. w zakresie podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od X 2012 r. do IX 2013 r. Spółkę reprezentowało dwóch pełnomocników, tj. S. C. i M. R. Żaden z nich nie był ustanowiony pełnomocnikiem do doręczeń, a adres obu pełnomocników był taki sam. Tym samym stanowisko organu, iż decyzja Dyrektora UKS z dnia 25 kwietnia 2016 r. została skutecznie doręczona pełnomocnikowi Spółki S. C. oraz, że upłynął termin do wniesienia odwołania, było prawidłowe. Dalej oceniając podnoszone we wniosku o przywrócenie terminu okoliczności faktyczne związane z niedyspozycją pełnomocnika (w ostatnim dniu terminu) niepotwierdzoną odpowiednim dokumentem organ uznał, iż przeszkoda ta nie mogła uprawdopodobnić braku winy pełnomocnika w uchybieniu terminu do wniesienia odwołania, gdyż ten miał 13 dni na sporządzenie odwołania, a jego wysłanie mógł zlecić innej osobie. W jego imieniu odwołanie mógł też wnieść drugi z ustanowionych przez Spółkę pełnomocników. Ponieważ tego nie uczynił Sąd zgodził się z organem, że w rozpoznawanej sprawie, niedochowanie przez pełnomocnika terminu do wniesienia odwołania nie jest następstwem okoliczności od niego niezależnych, lecz jest konsekwencją niedostatecznej staranności w prowadzeniu spraw mocodawcy, co sprawia, że nie stanowi ono przesłanki do przywrócenia terminu do wniesienia odwołania.