Wyrok NSA z dnia 12 lutego 2019 r., sygn. I FSK 489/17

W transakcjach łańcuchowych kluczowe jest to, kto jest organizatorem transportu. To on dokonuje WDT, a opodatkowanie transakcji jak krajowej pozbawia nabywcę prawa do odliczenia podatku.

Gazeta Prawna nr 34/2019

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (sprawozdawca), Sędzia del. WSA Maja Chodacka, Protokolant Anna Błażejczyk, po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. z siedzibą w H. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 listopada 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 3067/15 w sprawie ze skargi B. z siedzibą w H. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 września 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty 2012 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od B. z siedzibą w H. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 18.750 (słownie: osiemnaście tysięcy siedemset pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 29 listopada 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 3067/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę B. z siedzibą w H. (dalej "skarżąca" lub "Bx.") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 11 września 2015 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty 2012 r.

2. Sąd ten zgodził się z organami podatkowymi, że skarżąca uczestniczyła w transakcjach łańcuchowych, transport towarów następował bowiem bezpośrednio pomiędzy Spółka B. Sp. z o.o. ( dalej "B."), a nabywcą wykazanym na fakturze B., bądź w przypadku kolejnego uczestnika, ostatecznym odbiorcą towaru. Do wydania towaru dochodziło przez pierwszego dostawcę tj. B. ostatniemu nabywcy. B. też był organizatorem transportu. W ocenie Sądu, organy prawidłowo oceniły, że transakcja tzw. ruchoma wystąpiła pomiędzy B. a skarżącą, zatem status wewnątrzwspólnotowej mogła mieć jedynie dostawa pomiędzy B. i skarżącą. Natomiast pozostałe dostawy zrealizowane pomiędzy skarżącą a jej kontrahentami (podmiotami unijnymi) stanowią dostawy tzw. nieruchome, opodatkowane w miejscu zakończenia transportu towarów, a więc poza Polską. W związku z powyższym, w ocenie Sądu, organy prawidłowo przyjęły, że skarżąca na skutek błędnego rozpoznania transakcji ruchomej w łańcuchach dostaw - nieprawidłowo traktowała dostawy na rzecz swoich kontrahentów z krajów członkowskich jako WDT opodatkowane stawką w wysokości 0%, o której mowa w art. 42 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej: "u.p.t.u."). Sąd ten uznał, że nie budzi wątpliwości stanowisko organów, że skarżąca nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez B. z uwagi, że towary te zostały faktycznie przemieszczone na terytorium innych państw członkowskich i nie mogły być związane z jakąkolwiek transakcją opodatkowaną, zrealizowaną na terytorium kraju. Bx. nie miała więc też prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 u.p.t.u. Skoro skarżąca w ramach transakcji WNT podała przy tych nabyciach polski numer VAT EU, który był numerem nadanym przez państwo członkowskie inne niż państwo zakończenia transportu towarów, to po stronie skarżącej wystąpił ze względu na treść art. 25 ust.2 u.p.t.u. obowiązek rozliczenia podatku w Polsce. W ocenie Sądu, skarżąca nie wykazała, aby doszło do zapłacenia podatku należnego w kraju zakończenia transportu.