Postanowienie NSA z dnia 18 września 2018 r., sygn. II OW 78/18

Wodne prawo

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zofia Flasińska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędzia NSA Piotr Korzeniowski po rozpoznaniu w dniu 18 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy z wniosku Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Samorządowym Kolegium Odwoławczym w [...] a Ministrem Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpatrzenia odwołania A. K. od decyzji Starosty [...] z dnia [...] grudnia 2017 r. w przedmiocie ustalenia linii brzegu rzeki postanawia: wskazać Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej jako organ właściwy w sprawie.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] wystąpiło z wnioskiem do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy nim a Ministrem Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej poprzez wskazanie Ministra jako organu właściwego do rozpatrzenia odwołania A. K. od wydanej we wznowionym postępowaniu decyzji Starosty [...] z dnia [...] grudnia 2017 r. odmawiającej uchylenia decyzji własnej z dnia [...] listopada 2015 r. o ustaleniu linii brzegu rzeki Kanał C. w obrębie K., gmina C..

Kolegium wskazało, iż przedmiotowe odwołanie zostało mu przekazane przez Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej przy piśmie z dnia 21 marca 2018 r. Kolegium podkreśliło, iż ustawa z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne przekazała kompetencje w zakresie ustalania linii brzegu dla śródlądowych wód płynących ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej. Staroście odebrano więc kompetencje do ustalania linii brzegu i przeniesiono je na ministra, a dotychczasowy organ odwoławczy został zniesiony. Zarówno pod rządami poprzedniej, jak i nowej ustawy Prawo wodne kompetencje w tym zakresie przysługiwały organom administracji rządowej. Organem właściwym do rozpatrzenia przedmiotowego odwołania powinien być organ aktualnie właściwy do rozpatrywania tego rodzaju spraw. Ustalenie organu wyższego stopnia w oderwaniu od aktualnych przepisów prawa materialnego regulujących właściwość rzeczową organów stwarzałoby ryzyko funkcjonowania w obrocie prawnym decyzji merytorycznych wydanych przez różne organy odwoławcze w zależności od daty wydania decyzji przez organ I instancji.