Postanowienie NSA z dnia 28 czerwca 2018 r., sygn. II OSK 1596/18

Odrzucenie skargi

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. W., I. W. i S. W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 24 stycznia 2018 r., sygn. akt II SA/Kr 1428/17 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skarg K. G., M. K. i P. K., I. W., B. O. i A. O., K. W. i S. W, na uchwałę Rady Miasta N. z dnia [...] września 2017 r., nr [...] w przedmiocie uchwalenia zmiany "Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta N." postanawia: oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 24 stycznia 2018 r., sygn. akt II SA/Kr 1428/17, na podstawie art. 58 ust. 5a (powinno być art. 58 § 1 pkt 5a) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., dalej jako P.p.s.a.) odrzucił skargi K. G., M. K. i P. K., I. W., B. O. i A. O., K. W. i S. W. na uchwałę Rady Miasta N. z dnia [...] września 2017 r., nr [...] w przedmiocie uchwalenia zmiany "Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta N." i na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 P.p.s.a. orzekł o zwrocie uiszczonego wpisu od skarg.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że wniesione skargi podlegają odrzuceniu bowiem zaskarżona uchwała nie naruszyła interesu prawnego skarżących.

Sąd przywołał art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, z którego wynika możliwość zaskarżenia do sądu administracyjnego uchwały lub zarządzenia podjętego przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej przez każdego czyj interes prawny został naruszony zaskarżoną uchwałą lub zarządzeniem.

Sąd zwrócił uwagę, że studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania jako akt kierownictwa wewnętrznego, niebędący aktem prawa miejscowego zawiera postanowienia o nienormatywnym charakterze, co powoduje, iż jego postanowienia co do zasady nie mogą wpływać na sytuację prawną obywateli i ich organizacji, a więc podmiotów spoza systemu podmiotów administracji publicznej. Mając jednak na uwadze, że treść studium w znacznym zakresie determinuje ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (art. 9 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym) Sąd stwierdził, że mimo braku bezpośredniego przełożenia regulacji studium na prawną sytuację obywateli (a w szczególności właścicieli nieruchomości), nie można bezwzględnie zakładać braku jakiegokolwiek oddziaływania studium na sferę uprawnień i obowiązków jednostki. Sąd podkreślił, że jedynym środkiem prawnej ochrony podmiotów wobec ustaleń gminnego studium, które poprzez wpływ na treść planu miejscowego w sposób pośredni wpływa na ich sytuację prawną jako właścicieli lub użytkowników wieczystych, jest skarga do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, ale jest to w zasadzie środek potencjalny, którego wykluczyć nie można, ale który będzie mógł odnieść skutek wyjątkowo, albowiem skarżący nie zdoła w zasadzie wykazać, że uchwała w przedmiocie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy - akt wewnętrzny - narusza jego interes prawny lub uprawnienia (T. Bąkowski, Komentarz do art. 9 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, [w:] T. Bąkowski, Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Komentarz, Zakamycze, 2004, Z. Niewiadomski: Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Komentarz, Warszawa 2004, s. 88).