Postanowienie NSA z dnia 4 lipca 2018 r., sygn. II OZ 682/18

Odrzucenie skargi

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak po rozpoznaniu w dniu 4 lipca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażaleń Prokuratora [...] i Gminy [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 lutego 2018 r., sygn. akt I SA/Wa 2053/17, o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi Prokuratora [...] na orzeczenie Komisji Regulacyjnej do Spraw Gmin Wyznaniowych Żydowskich z dnia [...] sierpnia 2008 r., nr [...] w przedmiocie przyznania odszkodowania za nieruchomość postanawia: 1. oddalić zażalenie Prokuratora[...]; 2. odrzucić zażalenie Gminy[...].

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 22 lutego 2018 r. w sprawie I SA/Wa 2053/17, na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) - P.p.s.a., odrzucił skargę Prokuratora [...] na orzeczenie Komisji Regulacyjnej do Spraw Gmin Wyznaniowych Żydowskich z dnia [...] sierpnia 2008 r., nr [...] w przedmiocie przyznania odszkodowania za nieruchomość.

W uzasadnieniu wskazano, że skarga jako spóźniona podlega odrzuceniu. Do wydania przez Trybunał Konstytucyjny wyroku z 13 marca 2013 r. w sprawie K 25/10 w orzecznictwie sądów administracyjnych utrwalony był pogląd, że orzeczenia Komisji Regulacyjnej nie są decyzjami administracyjnymi wydanymi przez "inny podmiot" w rozumieniu art. 1 pkt 2 K.p.a., ani innymi aktami z zakresu administracji publicznej i nie można ich zaskarżyć do sądu administracyjnego. W przywołanym wyroku sąd konstytucyjny wywiódł, że wydawanie orzeczeń przez Komisję Regulacyjną stanowi przejaw działania szeroko pojętej administracji publicznej oraz, że podlegają one kontroli sądów administracyjnych. Trybunał nie przesądził jednak wówczas, charakteru tych orzeczeń, a więc czy stanowią one decyzję administracyjną, czy inny akt. Zagadnienie to rozstrzygnięto natomiast w przywołanych w skardze wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 14 kwietnia 2015 r. I SA/Wa 2479/14 oraz wydanym w wyniku wywiedzionej od niego skargi kasacyjnej wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 kwietnia 2017 r. II OSK 2099/15, gdzie wyprowadzono konkluzje, że orzeczenia te stanowią decyzje administracyjne. Odmiennie sądy te podeszły do kwestii trybu wnoszenia skargi na orzeczenia Komisji Regulacyjnej. Sąd pierwszej instancji stanął bowiem na stanowisku, że skarga taka winna być poprzedzona wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa wniesionym w trybie art. 52 § 4 P.p.s.a., które nie jest ograniczone żadnym terminem. Podczas gdy sąd kasacyjny, uznając ww. pogląd za błędny wywodził, że zaskarżenia do sądu administracyjnego tego rodzaju orzeczenia możliwe jest jedynie w trybie i terminach właściwych dla skarżenia decyzji. Stąd w przypadku wnoszonej w tym przedmiocie skargi spełniony musi być określony w art. 53 § 1 P.p.s.a. wymóg wniesienia jej z zachowaniem trzydziestodniowego terminu od doręczenia decyzji, a także przewidziany art. 54 § 1 P.p.s.a. wymóg wniesienia jej za pośrednictwem organu, który ją wydał.