Wyrok NSA z dnia 13 grudnia 2018 r., sygn. II OSK 436/18

Budowlane prawo

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Chlebny Sędziowie Sędzia NSA Roman Hauser Sędzia del. NSA Jarzy Stankowski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2018r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M.P. sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 października 2017 r. sygn. akt VII SA/Wa 2518/16 w sprawie ze skargi R.S. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej po wznowieniu postępowania oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 4 października 2017 r., sygn. akt VII SA/Wa 2518/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] 2016 r., nr [...], oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji, a także zasądził od organu II instancji na rzecz R.S. zwrot kosztów postępowania.

Powyższe orzeczenie zapadło w następującym stanie faktycznym.

Decyzją z dnia [...]2016 r., nr [...], znak [...], Starosta C. na podstawie art. 151 § 1 pkt 1 w zw. z art. 145 § 1 pkt 4, art. 149 § 2 i art. 150 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23 z późn. zm., dalej: "k.p.a.") odmówił uchylenia ostatecznej decyzji własnej z dnia [...]2015 r., nr [...], znak [...], o pozwoleniu na budowę dworca autobusowego, wiaty przystankowej, 33 miejsc postojowych dla samochodów osobowych oraz placu manewrowego na działkach nr [...],[...] i [...], położonych w C. przy ul. S., obręb P..

W uzasadnieniu organ I instancji wyjaśnił, że we wniosku o wznowienie postępowania R.S. wskazał na pominiecie go jako strony w postępowaniu zakończonym decyzją z dnia [...]2015 r., dodając zarazem, że rozstrzygnięcie to zostało wydane z naruszeniem przepisów planu miejscowego. Wnioskodawca zaznaczył również, że należąca do niego nieruchomość znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie inwestycji, która będzie miała wpływ na jej użytkowanie. Organ I instancji uznał, że R.S. nie powołał się na naruszenie własnego, skonkretyzowanego i zindywidualizowanego interesu prawnego, a jedynie wskazał interes faktyczny. Nie wykazał też, by przedmiotowa inwestycja ograniczała lub utrudniała sposób zagospodarowania i korzystania z nieruchomości stanowiącej jego własność. Analiza obszaru oddziaływania projektowanej inwestycji wykonana przez uprawnioną osobę stwierdza, że działki sąsiadujące z terenem inwestycji w tym działka wnioskodawcy znajdują się poza obszarem oddziaływania inwestycji. Organ I instancji przyjął zatem, że omawiane przedsięwzięcie nie powoduje ograniczeń w zakresie możliwości zagospodarowania tych działek. Nieruchomość R.S. nie znajduje się w obszarze oddziaływania planowanego przedsięwzięcia wyznaczonym w oparciu o § 12, § 13 oraz § 271 - § 274 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1422 z późn. zm., dalej: "rozporządzenie z dnia 12 kwietnia 2002 r."). Miejsca postojowe oraz wiata na stanowiska autobusowe zaprojektowane zostały zgodnie z § 19 rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002 r. Istniejący zjazd od strony nieruchomości skarżącego zostanie tylko przebudowany, przy czym przewidziano dodatkowo wykonanie chodnika i pasa zieleni izolacyjnej między zjazdem i granicą działki R.S. w celu zmniejszenia hałasu. W ramach inwestycji wykonany zostanie drugi dodatkowy zjazd od strony ul. T., co w dużym stopniu zmniejszy natężenie ruchu i hałas. Wody opadowe z całego terenu odprowadzone zostaną przez projektowaną instalację do miejskiej sieci kanalizacji deszczowej w ul. S.. Wiata przystankowa na 5 stanowisk autobusowych zaprojektowana została w odległości około 20 m od granicy działki i około 30 m od budynku R.S., wzdłuż pasa drogowego, a zatem takie usytuowanie i przeznaczenie obiektu budowlanego nie powoduje ujemnego oddziaływania na teren sąsiednich działek i jest zgodne z warunkami technicznymi. Teren planowanego przedsięwzięcia zagospodarowany był dotychczas jako zabudowa dworca autobusowego, który powstał na przełomie lat 50. i 60. ubiegłego wieku. Funkcja przeznaczenia terenu objętego pozwoleniem na budowę nie ulegnie zmianie i nadal teren ten będzie wykorzystywany pod dworzec autobusowy. Przedmiotowa inwestycja znajduje się na terenie oznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem "[...]". Zgodnie z planem miejscowym dla powyższego terenu ustala się adaptację istniejącego dworca autobusowego do czasu realizacji kompleksu kolejowo-autobusowego, w sąsiedztwie istniejącego dworca PKP. Docelowe przeznaczenie terenu stanowi centrum handlowo-usługowe. Planowana inwestycja jest zatem zgodna z ustaleniami planu miejscowego. W ramach kompleksu kolejowo-autobusowego zrealizowany został tylko dworzec PKP, a zatem budowa nowego budynku dworca na terenie istniejącego dworca PKS jest zasadna i zgodna z planem miejscowym. Wniosek o wznowienie postępowania nie wymienia przy tym konkretnych przepisów prawa, wskazujących, że działka nr [...] znajduje się w obszarze oddziaływania rozważanego obiektu budowlanego. R.S. nie przysługuje zatem przymiot strony postępowania, wobec czego nie mógł się on domagać uchylenia decyzji z dnia 3 czerwca 2015 r.