Wyrok NSA z dnia 27 września 2018 r., sygn. II GSK 4872/16

Gry losowe

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Rysz (spr.) Sędzia NSA Joanna Sieńczyło - Chlabicz sędzia del. WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka Protokolant Konrad Piasecki po rozpoznaniu w dniu 27 września 2018 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej K. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 6 lipca 2016 r. sygn. akt I SA/Po 1511/15 w sprawie ze skargi K. N. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Poznaniu z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od K. N. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu 3.600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Wyrokiem z 6 lipca 2016 r. (sygn. akt I SA/Po 1511/15) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (dalej: WSA), działając na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (obecnie t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302; dalej: ppsa), oddalił skargę K. N. (dalej: skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Poznaniu (dalej: Dyrektor IC) z [...] maja 2015 r. (nr [...]) w przedmiocie kary pieniężnej za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry.

WSA orzekał w następującym stanie sprawy.

W dniu [...] maja 2013 r. funkcjonariusze celni przeprowadzili kontrolę w sklepie "[...]" w [...], w którym działalność gospodarczą prowadził skarżący. Podczas kontroli stwierdzono, że we wspomnianym lokalu znajdują się dwa urządzenia o nazwie [...] (nr [...] i nr [...]). Na urządzeniach tych przeprowadzono eksperyment w postaci gry kontrolnej, stwierdzając że są to urządzenia komputerowe umożliwiające gry w rozumieniu art. 2 ust. 5 ustawy z 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 612; dalej: ugh), które miały charakter komercyjny, polegający przede wszystkim na osiągnięciu zysku. Ujawniono również umowę o wspólnym przedsięwzięciu, zawartą 11 października 2011 r. pomiędzy skarżącym a spółką H., z której wynika, że skarżący posiada tytuł prawny do władania lokalem umożliwiający zainstalowanie w nim urządzeń do gier rozrywkowych.