Wyrok NSA z dnia 20 grudnia 2018 r., sygn. I FSK 289/17

Podatek od towarów i usług

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek (sprawozdawca), Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia WSA del. Maja Chodacka, Protokolant Krzysztof Osial, po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 12 października 2016 r., sygn. akt I SA/Lu 228/16 w sprawie ze skargi M. Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 29 stycznia 2016 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za sierpień 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. Z. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w L. kwotę 2.700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Skarga kasacyjna M. Z. dotyczy wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 12 października 2016 r. w sprawie I SA/Lu 228/16, w którym Sąd ten, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, ze zm.; obecnie: Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, ze zm.), zwanej dalej w skrócie "P.p.s.a.", oddalił Jego skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z 29 stycznia 2016 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za sierpień 2013 r.

Z przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji stanu faktycznego sprawy wynikało, że Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w L., decyzją z 11 września 2015 r., określił Skarżącemu wskazany wyżej miesiąc nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc w wysokości niższej od deklarowanej pierwotnie przez Podatnika. Organ pierwszej instancji, na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.; obecnie Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, ze zm.), zwanej dalej w skrócie "u.p.t.u.", zakwestionował Stronie prawo do odliczenia podatku naliczonego z trzech faktur VAT wystawionych przez R. w L. na zakup magnesów gdyż faktury te dokumentowały czynności, które nie zostały w rzeczywistości wykonane. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego wyjaśnił, że postępowanie podatkowe przeprowadzone wobec kontrahenta podatnika - R. J. wykazało, że w jego dokumentacji podatkowej nie występują faktury VAT wystawione dla Podatnika w sierpniu 2013 r., a czynności obrotu towarami - w tym magnesami, zarówno nabycia jak i dostawy nie miały w rzeczywistości miejsca. Magnesy wymienione między innymi w fakturach wystawionych w 2013 r. dla M. Z. przez R. pochodzić miały od dwóch dostawców S. Z. "Z." w G. i M. O. [...] "G." w L. Tymczasem zgromadzony materiał dowodowy potwierdził, że również ci sprzedawcy wprowadzili do obrotu prawnego nierzetelne faktury sprzedaży VAT, nie odzwierciedlające faktycznego przebiegu transakcji. Z zebranego materiału dowodowego wynikało, że O. T. (obywatel Ukrainy), który pośredniczyć miał w transakcji kupna - sprzedaży pomiędzy firmą R. a Podatnikiem i który miał ustalić w imieniu Podatnika warunki zakupu magnesów, sprzedał podatnikowi magnesy niewiadomego pochodzenia, a następnie odkupował od niego magnesy w celu wywozu towaru na zasadach TAX-FREE.