Wyrok NSA z dnia 20 grudnia 2018 r., sygn. I FSK 290/17

Podatek od towarów i usług; Podatkowe postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Maja Chodacka, Protokolant Krzysztof Osial, po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 12 października 2016 r., sygn. akt I SA/Lu 229/16 w sprawie ze skargi M. Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie z dnia 29 stycznia 2016 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. Z. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie kwotę 4.050 (słownie: cztery tysiące pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 12 października 2016 r., sygn. akt I SA/Lu 229/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.), dalej: p.p.s.a., oddalił skargę M. Z. (dalej: strona lub skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie (dalej: organ lub organ odwoławczy) z 29 stycznia 2016 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 2013 r.

2. Skarga kasacyjna

Powyższy wyrok został zaskarżony w całości przez stronę, a w skardze kasacyjnej zarzucono naruszenie:

a) art. 86 ust. 1, art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a, art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.), dalej: ustawa o VAT, i art. 23 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j.: Dz. U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.), dalej: O.p., przez ich niezastosowanie, niewłaściwe zastosowanie, polegające na błędnym uznaniu, że organ zasadnie odmówił skarżącemu prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, pomimo nieudowodnienia przez organ, że skarżący świadomie uczestniczył w oszustwie podatkowym, pomimo nieudowodnienia, że skarżący nie zachował należytej staranności w celu upewnienia się, że dokonywane czynności nie prowadzą do oszustwa podatkowego, a także pomimo sprzeczności z określoną w przepisach art. 2, art. 4 i art. 17 ust. 6 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG), dalej: Szósta Dyrektywa, zasadą neutralności podatku VAT, zastosowanie w stosunku do sprzedającego art. 108 ust. 1 ustawy o VAT, gdy tymczasem miał zastosowanie art. 23 § 1 pkt 1 O.p.;