Wyrok NSA z dnia 14 sierpnia 2018 r., sygn. II FSK 2275/16

Wykładnia językowa art. 9a ust. 2 u.p.d.o.f. w związku z art. 25 ust. 5 pkt 4 u.s.d.g. prowadzi do wniosku, że o wyborze sposobu opodatkowania decyduje sam podatnik, a swój wybór komunikuje w formie pisemnego oświadczenia złożonego właściwemu organowi podatkowemu. Oświadczenie to ma charakter wiążący. Terminy, o których mowa w art. 9a ust. 2 u.p.d.o.f., są terminami materialnymi i zawitymi. W sytuacji podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą, który złożył oświadczenie o wyborze formy opodatkowania wraz z wnioskiem CEIDG-1, uchybienie terminowi złożenia oświadczenia, powoduje niemożność opodatkowania w innej formie niż uprzednio wybrana. Dla wywołania skutków w postaci objęcia przedmiotową formą opodatkowania nie ma bowiem znaczenia wola, zamiar podatnika - ocenia się wyłącznie jej przejaw w postaci złożonego oświadczenia woli.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędziowie: NSA Stanisław Bogucki (sprawozdawca), NSA Sławomir Presnarowicz, Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 14 sierpnia 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 lutego 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 794/15 w sprawie ze skargi M. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2011 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. C. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 3 600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.