Wyrok NSA z dnia 19 października 2018 r., sygn. II FSK 2937/16

W kwocie ulgi na nowe technologie należy zawsze uwzględnić naliczony podatek od towarów i usług, wynikający z importu usług (w części nieodliczonej na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług), ponieważ prowadzi to do słusznego zrównania sytuacji, gdy dostawcami są podmioty polskie i niebędące podmiotami polskimi podmioty unijne, co niewątpliwie prowadzi do zgodności prawa krajowego z unijnym w aspekcie zapewnienia swobody przedsiębiorczości i swobody przepływu kapitałów, a także równego traktowania. Niezrozumiałe byłoby zróżnicowanie uprawnienia wynikającego z poniesienia wydatku w zależności od tego, czy jest on ponoszony na rzecz usługodawcy krajowego, czy też na rzecz usługodawcy z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Nie można bowiem przyjąć, że podatek od towarów i usług od dostawy nowej technologii nie stanowi części ceny należnej zbywcy tylko dlatego, że zostaje zapłacony bezpośrednio organowi podatkowemu.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia WSA (del.) Mirosław Surma (sprawozdawca), Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 19 października 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 czerwca 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 1725/15 w sprawie ze skargi G. S.A. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2015 r. nr IPPB5/423-1167/14-2/MW w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Szefa Krajowej Administracji Skarbowej na rzecz G. S.A. z siedzibą w W. kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.