Wyrok NSA z dnia 15 listopada 2018 r., sygn. II FSK 3062/16

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Andrzej Jagiełło, Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia WSA (del.) Mirosław Surma (sprawozdawca), Protokolant Dorota Rembiejewska, po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 16 czerwca 2016 r. sygn. akt I SA/Ol 149/16 w sprawie ze skargi J.K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie z dnia 14 grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2009 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J.K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie kwotę 1 800 (słownie: jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 16 sierpnia 2016 r. sygn. akt I SA/Ol 149/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", oddalił skargę J.K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie z 14 grudnia 2015 r., nr [...] w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2009 r.

Zdaniem Sądu pierwszej instancji stan faktyczny został ustalony prawidłowo. Z 5 pokoi, które wg projektu miały być pokojami biurowymi, tylko jeden spełnia tę rolę, pozostałe służą celom mieszkalnym, osobistym wspólników. W konsekwencji powyższego prawidłowo organy podatkowe przyjęły, że 1 pokój na piętrze budynku miał charakter biurowy natomiast pozostałe pomieszczenia były wykorzystywane na potrzeby osobiste. Stwierdzono również brak związku z prowadzoną przez D. s.c. J. i M. K. działalnością środków trwałych znajdujących się w pomieszczeniach wykorzystywanych na cele osobiste, m.in. sprzętu AGD, mebli, telewizora. Nie było więc podstaw do naliczania od tych pomieszczeń kosztów amortyzacji, ponieważ nie miały one związku z działalnością gospodarczą Spółki. Organ odwoławczy miał przy tym prawo na podstawie art. 229 Ordynacji podatkowej zlecić organowi pierwszej instancji przeprowadzenie uzupełniającego postępowania dowodowego. Dotyczyło ono prostej okoliczności faktycznej. Bezprzedmiotowe stały się też dalsze wnioski dowodowe skarżącego. Nie mogą bowiem zmienić kwalifikacji prawnej tych pomieszczeń wnioski dowodowe zmierzające do ustalenia, że na piętrze budynku skarżący gościł inne osoby i przeprowadzał z nimi rozmowy. Tego typu czynności nie zmieniają zasadniczego przeznaczenia lokalu.