Wyrok NSA z dnia 30 października 2018 r., sygn. I FSK 1712/16

Czynności kontrolne dokonane na podstawie upoważnienia do kontroli podpisanego w okresie absencji dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej przez jego zastępcę za prawnie skuteczne. Prawo zastępcy dyrektora (jeżeli takie stanowisko przewidziane jest w regulaminie organizacyjnym urzędu) do podpisywania decyzji podejmowanych przez dyrektora (zwłaszcza w przypadku jego nieobecności) wynika z istoty zastępstwa, a nie z upoważnienia uzyskanego od dyrektora.

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Danuta Oleś, Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia WSA del. Małgorzata Fita (sprawozdawca), Protokolant Jan Jaworski, po rozpoznaniu w dniu 30 października 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M.B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 15 czerwca 2016 r. sygn. akt I SA/Go 155/16 w sprawie ze skargi M.B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Zielonej Górze z dnia 8 stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług od marca do grudnia 2006 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. B. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Zielonej Górze kwotę 2.400 (dwa tysiące czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 15 czerwca 2016 r., sygn. akt I SA/Go 155/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim oddalił skargę M.B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z 8 stycznia 2014 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.

1. Z podanego przez Sąd stanu faktycznego sprawy wynika, że zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Z. z 4 października 2013 r., na mocy której dokonano skarżącemu określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiące od marca do grudnia 2006 r.

Powodem wydania decyzji przez organ pierwszej instancji było ustalenie, że skarżący od początku 2006 r. prowadził działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży za pośrednictwem portalu internetowego A. sprzętu RTV. Działalność ta polegała na zamieszczeniu przez niego ogłoszenia o sprzedaży towaru na A., a po jego licytacji dostarczeniu towaru nabywcy. Zapłata za sprzedawany towar (obejmująca koszty przesyłki) wpływała na konto bankowe skarżącego i dokonywana była przez nabywcę, bądź firmę kurierską - w przypadku zapłaty przy odbiorze. Wpłacane przez nabywców kwoty za zakupiony sprzęt obejmowały wylicytowaną przez nich kwotę, powiększoną o koszty przesyłki.