Postanowienie NSA z dnia 19 grudnia 2018 r., sygn. II FZ 724/18

Odrzucenie zażalenia

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący, Sędzia NSA Andrzej Jagiełło (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia M.P. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 23 sierpnia 2018 r. sygn. akt I SA/Po 1454/16 w zakresie odrzucenia zażalenia w sprawie ze skargi M.P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia 5 sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2016 r. postanawia: oddalić zażalenie

Uzasadnienie

II FZ 724/18

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 23 sierpnia 2018 roku, sygn. akt: I SA/Po 1454/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił zażalenie M.P. (skarżący) reprezentowanego przez R.P. z dnia 14 czerwca 2018 r., na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 1 czerwca 2018 r., o sygn. akt: I SA/Po 1454/16, odrzucające wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia z dnia 11 kwietnia 2018 r., w sprawie ze skargi skarżącego na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia 5 sierpnia 2016 r., w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2016 rok. Ze stanu sprawy przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału I z dnia 12 marca 2018 r. (k. 195 akt sąd.) pełnomocnik skarżącego został wezwany do uiszczenia wpisu od zażalenia z dnia 20 lutego 2018 r. na postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 29 stycznia 2018 r. odrzucającego zażalenie z dnia 17 stycznia 2018 r., w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia zażalenia. Odpis powyższego zarządzenia doręczono pełnomocnikowi skarżącego dniu 17 marca 2018 r. (k. 201). Wyznaczony w nim termin, uwzględniając treść art. 83 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. 2018, poz. 1302 - dalej w skrócie: "p.p.s.a."), upłynął bezskutecznie z dniem 26 marca 2018 r. Pismem złożonym w dniu 13 kwietnia 2018 r. (data nadania, koperta, k. 206) skarżący, reprezentowany przez pełnomocnika (brata), wniósł zażalenie na powyższe zarządzenie Przewodniczącego Wydziału wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności. Zarządzeniem z dnia 25 kwietnia 2018 r. (k. 208) pełnomocnik skarżącego został wezwany do uzupełnienia wniosku z dnia 13 kwietnia 2018 r. o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia z dnia 11 kwietnia 2018 r. Postanowieniem z dnia 1 czerwca 2018 r. Sąd odrzucił powyższy wniosek o przywrócenie terminu. Odpis tego postanowienia został doręczony pełnomocnikowi skarżącego w dniu 7 czerwca 2018 r. (k. 234). W zażaleniu z dnia 14 czerwca 2018 r. skarżący, reprezentowany przez pełnomocnika, wniósł o uchylenie postanowienia z dnia 1 czerwca 2018 r. w całości jako niezgodnego ze stanem faktycznym i prawnym oraz budzącego niezadowolenie strony skarżącej. Mocą zarządzenia z dnia 26 czerwca 2018 r. pełnomocnik skarżącego został wezwany do usunięcia braków formalnych zażalenia z dnia 14 czerwca 2018 r., w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia zażalenia, poprzez: zwięzłe uzasadnienie zażalenia oraz złożenie odpisu zażalenia uzupełnionego o uzasadnienie. Odpis tego zarządzenia został doręczony pełnomocnikowi skarżącego w dniu 25 lipca 2018 r. (k. 241). Wyznaczony w nim termin upłynął bezskutecznie z dniem 1 sierpnia 2018 r. Wobec tego, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w zaskarżonym postanowieniu uznał, że zażalenie z dnia 14 czerwca 2018 r. na postanowienie z dnia 1 czerwca 2018 r. podlega odrzuceniu. Jako podstawę prawną tego orzeczenia Sąd wskazał na art. 178 w zw. z art. 197 § 2 i art. 194 § 3 oraz art. 16 § 2 p.p.s.a. Pełnomocnik skarżącego w zażaleniu na powyższe postanowienie wniósł o jego uchylenie w całości, jako niezgodne ze stanem faktycznym oraz prawnym, a także jako budzące niezadowolenie strony skarżącej. Poza tym wniósł o wyłączenie "Referendarza-Sędziego z powodu wątpliwości co do jego bezstronności" oraz o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym. Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje. Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. Wbrew twierdzeniom strony skarżącej, zaskarżone postanowienie nie narusza prawa. Jak słusznie wskazał Sąd pierwszej instancji w zaskarżonym postanowieniu, w myśl art. 194 § 3 p.p.s.a. zażalenie powinno czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym oraz zawierać wskazanie zaskarżonego postanowienia i wniosek o jego zmianę lub uchylenie, jak również zwięzłe uzasadnienie. Z kolei zgodnie z art. 178 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym zażalenie, którego braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie. Odesłanie do wymogów określonych dla pisma w postępowaniu sądowym oznacza konieczność spełnienia przez pismo będące zażaleniem warunków formalnych przewidzianych dla wszystkich pism strony. Do pisma należy dołączyć odpowiednią liczbę odpisów celem doręczenia ich pozostałym stronom postępowania (art. 47 § 1 p.p.s.a.), na co słusznie zwrócił uwagę Sąd pierwszej instancji w zaskarżonym postanowieniu. Sąd pierwszej instancji prawidłowo też zauważył, że w rozpoznawanej sprawie wniesione przez pełnomocnika skarżącego zażalenie z dnia 14 czerwca 2018 r. obarczone było brakami formalnymi - nie zawierało uzasadnienia, a także nie zawierało odpisu. W związku z tym, Sąd zasadnie wezwał pełnomocnika skarżącego, aby usunął powyższe braki formalne zażalenia z dnia 14 czerwca 2018 r. Jak bezsprzecznie wynika z akt sprawy, a czego strona skarżąca wprost nie kwestionuje, wezwanie zostało skutecznie doręczone pełnomocnikowi w dniu 25 lipca 2018 r. (k. 241), a zatem termin do jego wykonania upływał z dniem 1 sierpnia 2018 r. Jednak w zakreślonym przez Sąd terminie braki formalne zażalenia nie zostały usunięte, co również nie jest kwestionowane w zażaleniu. Sąd pierwszej instancji prawidłowo więc zastosował art. 178 w zw. z art. 197 § 2 i art. 194 § 3 oraz art. 16 § 2 p.p.s.a. oraz orzekł o odrzuceniu zażalenia z dnia 14 czerwca 2018 roku. Wskazując na powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji. Odnosząc się do przedstawionych w zażaleniu wniosków o wyłączenie sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu oraz o przyznanie prawa pomocy, należy wskazać, że Naczelny Sąd Administracyjny nie jest uprawniony do rozpoznania wniosku o wyłączenie sędziego wojewódzkiego sądu administracyjnego ani wniosku o przyznanie prawa pomocy. Stosownie do art. 22 § 1 p.p.s.a. o wyłączeniu sędziego rozstrzyga sąd administracyjny, w którym sprawa się toczy, a z kolei w myśl art. 258 § 1 p.p.s.a. czynności w zakresie przyznania prawa pomocy wykonuje referendarz sądowy.