Wyrok NSA z dnia 5 lipca 2018 r., sygn. II FSK 2009/16

Egzekucyjne postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Bogdan Lubiński (sprawozdawca), Sędzia NSA (del.) Anna Maria Świderska, Protokolant Dorota Rembiejewska, po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 6 kwietnia 2016 r. sygn. akt I SA/Po 2217/15 w sprawie ze skargi P. K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 21 września 2015 r. nr [...] w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla w całości postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 21 września 2015 r. nr [...], 3) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu na rzecz P. K. kwotę 780 (słownie: siedemset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Po 2217/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę P. K. (zwanego dalej "Podatnikiem", "Skarżącym") na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 21 września 2015 r. w przedmiocie uznania zarzutów za nieuzasadnione.

Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że zaskarżonym postanowieniem utrzymano postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. z dnia 11 czerwca 2015 r. uznające za niezasadne zarzuty zgłoszone w sprawie postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie tytułów wykonawczych o nr od [...] do [...], obejmujących należności z tytułu podatku od towarów i usług za okres od 01/2008 do 05/2008 i od 07/2008 do 12/2008.

W skardze Podatnik wniósł o uchylenie postanowień obu instancji w części nieuznania zarzutu przedawnienia za okres od 01/2008 do 11/2008, zwrot kosztów postępowania oraz zwrot kosztów zastępstwa procesowego wg norm prawem przypisanych. Skarżący zarzucił niezgodność z prawem, z uwagi na istotne naruszenie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. 2015, poz. 613 ze zm. - zwanej dalej "O.p.") i ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 1619 ze zm. - zwanej dalej "u.p.e.a."), a w szczególności nieuznanie zarzutu z art. 33 pkt 1 u.p.e.a. w związku z art. 70 § 6 pkt 1, 70 c, art. 145 § 2 O.p., poprzez egzekwowanie należności z tytułów wykonawczych po upływie okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego za okres 01/2008 do 11/2008, które zdaniem strony, miało istotny wpływ na rozpoznanie sprawy i wydanie przedmiotowego orzeczenia. Skarżący podniósł głównie kwestię doręczenia zawiadomienia nr [...] z dnia 10 grudnia 2013 r., a w związku z tym również przedawnienia dochodzonych należności. Skarżący zauważył, że w postępowaniu wymiarowym był reprezentowany przez pełnomocnika i to do pełnomocnika organ kierował wszelką korespondencję w sprawie, poza jednym wybiórczym zawiadomieniem z dnia 10 grudnia 2013 r., które Naczelnik Urzędu Skarbowego wysłał bezpośrednio do Podatnika. Skarżący dodał, że podatnik w tamtym okresie nie przebywał w miejscu zamieszkania, dlatego też ustanowił pełnomocnika. W tej sytuacji nie może ponosić skutków błędnego doręczenia ww. zawiadomienia przez organ podatkowy. Skarżący nie zgodził się ze stanowiskiem organu podatkowego, jakoby zawiadomienie Skarżącego w dniu 25 grudnia 2013 r. o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych nastąpiło przed upływem terminu przedawnienia tych zobowiązań. W opinii Podatnika, zobowiązanie podatkowe w VAT za 01-11/2008 przedawniło się z upływem 2013 r., bowiem w niniejszej sprawie nie została spełniona przesłanka określona w art. 70 § 6 pkt 1 O.p. Dla interpretacji powołanego przepisu zasadnicze znaczenie ma wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 lipca 2012 r., sygn. P 30/11. W przypadku, gdy strona działa przez pełnomocnika obowiązkiem organu jest doręczenie wszystkich pism procesowych ustanowionemu w sprawie pełnomocnikowi.