Wyrok NSA z dnia 20 września 2018 r., sygn. II FSK 2671/16

Podatek dochodowy od osób prawnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia WSA del. Paweł Dąbek (sprawozdawca), Protokolant Joanna Legieć, po rozpoznaniu w dniu 20 września 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A[...] S.A. z siedzibą w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 1138/15 w sprawie ze skargi A[...] S.A. z siedzibą w [...] na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2010 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2) oddala wniosek strony skarżącej o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 19 kwietnia 2016r., sygn. akt III SA/Wa 1138/15 po rozpoznaniu skargi A. S.A. z siedzibą w W. (dalej: Spółka lub strona skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (dalej: Dyrektor lub organ odwoławczy) z dnia 19 lutego 2015r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2010 r., uchylił zaskarżoną decyzję.

Przedstawiając stan sprawy WSA w Warszawie podał, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. w wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego, decyzją z dnia 5 czerwca 2014 r. określił Spółce zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych w kwocie 6.898.442 zł, stwierdzając zawyżenie przez nią kosztów uzyskania przychodów oraz zaniżenie przychodów.

Utrzymując w mocy zaskarżoną decyzję Dyrektor wskazał, że przedmiotem sporu w sprawie są wydatki poniesione i zaliczone przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów, a dotyczące: opłaty instalacyjnej związanej z uruchomieniem usługi telefonicznej; współfinansowania akcji marketingowych organizowanych przez słowacką spółkę zależną; nabycia usług poligraficzno-drukarskich; organizacji szkoleń, konferencji i spotkań z kontrahentami; zwrotu składki ubezpieczeniowej z tytułu ubezpieczenia ryzyka kredytu kupieckiego; wierzytelności odpisanych jako nieściągalne; rezerw na połączenia telefoniczne; rozwiązanych rezerw na odpisy aktualizujące zapasy oraz zaniżenie przez Spółkę przychodów o kwotę rozwiązanej rezerwy na ubezpieczenie należności. Organ odwoławczy nie dopatrzył się uchybień w zakresie przepisów postępowania, jak i naruszeń prawa materialnego.