Wyrok NSA z dnia 27 czerwca 2018 r., sygn. II FSK 1871/16

Przepis art. 141 § 4 p.p.s.a. może stanowić samodzielną podstawę kasacyjną tylko wtedy, gdy uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie zawiera stanowiska co do stanu faktycznego przyjętego za podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia. Ponadto, aby zarzut taki mógł stanowić samodzielną podstawę skargi kasacyjnej, wskazana wada uzasadnienia musi być na tyle istotna, że może to mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a samo uchybienie musi uniemożliwiać kontrolę kasacyjną zaskarżonego wyroku.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogdan Lubiński (sprawozdawca), Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia WSA (del.) Paweł Dąbek, Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Zielonej Górze od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 23 marca 2016 r. sygn. akt I SA/Go 16/16 w sprawie ze skargi P. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Zielonej Górze z dnia 9 listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r.

1) oddala skargę kasacyjną,

2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Zielonej Górze na rzecz P. K. kwotę 3600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 23 marca 2016 r., sygn. akt I SA/Go 16/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim uwzględnił skargę P. K. (zwanego dalej "Skarżącym") i uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 9 listopada 2015 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r.

Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że zaskarżoną decyzją utrzymano w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Z. z dnia 30 czerwca 2015 r. w przedmiocie określenia kwoty zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. w wysokości 32.986 zł.