Wyrok NSA z dnia 29 czerwca 2018 r., sygn. II FSK 1921/16

Nawet tożsamy materiał dowodowy nie musi prowadzić do takiej samej oceny na gruncie prawa karnego (gdzie istotne znaczenie ma wina sprawcy) oraz na gruncie prawa podatkowego, gdzie działania lub zaniechania z reguły wywołują określone skutki niezależnie od nastawienia i woli podmiotu, który działania te podjął lub ich zaniechał.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Jagiełło (sprawozdawca), Sędziowie: NSA Anna Dumas, WSA del. Małgorzata Bejgerowska, Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 13 stycznia 2016 r. sygn. akt I SA/Bd 506/15 w sprawie ze skargi A.S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 12 marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A.S. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy kwotę 2 700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.1 Zaskarżonym wyrokiem z dnia 13 stycznia 2016 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy, sygn. akt: I SA/Bd 506/15, oddalił skargę A.S. (skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 12 marca 2015 r., w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r., od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

1.2 Ze stanu sprawy przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji, decyzją z dnia 10 grudnia 2014r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Bydgoszczy określił skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym za 2009 r. od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012r. poz. 361) - dalej: u.p.d.o.f. w wysokości 192.421 zł. Podstawę rozstrzygnięcia stanowiły m.in. ustalenia organu dotyczące zawyżenia przez skarżącego kosztów uzyskania przychodów w wyniku ujęcia w nich wydatków wynikających z faktur VAT niedokumentujących rzeczywistych transakcji gospodarczych wystawionych przez I. sp. z o.o. z siedzibą w G. oraz Przedsiębiorstwo Wielobranżowe "P" P.J. z siedzibą w D. Decyzją z dnia 12 marca 2015r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy utrzymał decyzję organu pierwszej instancji w mocy. W ocenie organu całokształt zgromadzonego materiału dowodowego uprawniał do twierdzenia, że zakwestionowane przez organ podatkowy pierwszej instancji transakcje były pozorne i potwierdzone fikcyjnymi fakturami VAT. Organ wskazał przede wszystkim na zeznania P.J. złożone: w charakterze podejrzanego w Prokuraturze Apelacyjnej w G. Wydział d/s Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji w S., w charakterze strony - w Urzędzie Kontroli Skarbowej w G. oraz w charakterze świadka - w Urzędzie Kontroli Skarbowej w B. Zdaniem organu zeznania te są spójne i logiczne, a ich wiarygodność potwierdzona została w decyzjach wydanych wobec Spółki I. i Przedsiębiorstwa Wielobranżowego "P" przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w dniu 4 i 27 listopada 2011r. Dyrektor Izby Skarbowej zwrócił także uwagę na decyzję podjętą przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w G. z dnia 8 grudnia 2011r. określającą skarżącemu wysokość podatku od towarów i usług za miesiące styczeń - lipiec 2009r., w której wykazano nierzetelność faktur VAT wystawionych w styczniu 2009r. na rzecz PU "K" A.S. przez I. Sp. z o.o., odmawiając skarżącemu prawa rozliczenia podatku naliczonego, zawartego w tych fakturach. Organ podkreślił, że z ww. decyzji jednoznacznie wynika, iż P.J. nie prowadził faktycznej działalności gospodarczej, a jego aktywność ograniczała się do wystawiania, podpisywania i wprowadzania do obrotu prawnego faktur VAT, które - poza kilkoma przypadkami - nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych.