Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

TEMATY:
TEMATY:

Wyrok NSA z dnia 2 lutego 2018 r., sygn. II FSK 235/16

Podatek dochodowy od osób fizycznych

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Jolanta Sokołowska (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Mirosław Surma, Protokolant Bernadetta Pręgowska, po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 7 października 2015 r. sygn. akt I SA/Sz 493/15 w sprawie ze skargi A. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 23 lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. B. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Szczecinie kwotę 3.600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

UZASADNENIE

Wyrokiem z dnia 7 października 2015 r., I SA/Sz 493/15 w sprawie ze skargi A. B. (dalej: strona skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 23 lutego 2015 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012, poz. 270- ze zm., dalej: p.p.s.a.) oddalił skargę.

Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny.

Decyzją z dnia 23 lutego 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Szczecinie utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w S. z dnia 29 października 2014 r. określającą stronie skarżącej wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. w kwocie 279.324 zł.

W oparciu o zgromadzony materiał dowodowy organ I instancji ustalił, że w dniu 27 października 2000 r. została zawarta w formie aktu notarialnego umowa sprzedaży nieruchomości, z której wynikało, że mąż skarżącej W. B., prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą "P." w M. zakupił od Spółki z o.o. "L." z siedzibą w B., reprezentowanej przez Prezesa Zarządu Z. H., nieruchomości rolne położone w obrębie B., gm. K. oznaczone wskazanymi w decyzji organu numerami o łącznym obszarze 81,5595 ha. W powyższym akcie notarialnym mąż strony skarżącej oświadczył m.in., że zawarł z żoną umowę wyłączającą wspólność majątkową małżeńską oraz, że nabycia dokonuje tytułem powiększenia posiadanego gospodarstwa rolnego. Z. H. oświadczył natomiast, że według planu zagospodarowania przestrzennego Gminy K. działki nr [...] i nr [...] stanowiły tereny użytków rolnych, a według ustaleń przestrzennych ze studium zagospodarowania Gminy K. - teren ten znajduje się w obszarze docelowego rozwoju rekreacji i turystyki. Cena sprzedaży nieruchomości została ustalona na kwotę 2.715.000 zł, z czego kwotę 965.000 zł uregulowano przed podpisaniem umowy. Reszta ceny kupna, tj. kwota w wysokości 1.750.000 zł została przekazana przez B. na rzecz wierzycieli Spółki z o. o. "L.". Z ww. aktu notarialnego wynikało również, że w celu zawarcia transakcji zakupu przedmiotowej nieruchomości mąż strony skarżącej w 2000 r. zaciągnął kredyt w B. w wysokości 455.065 Euro z oprocentowaniem wynoszącym 9,564 % w stosunku rocznym na okres do dnia 25 października 2007 r. Protokołem z dnia 25 stycznia 2012 r., sporządzonym w formie aktu notarialnego dokonano sprostowania oczywistej omyłki popełnionej w akcie notarialnym z dnia 27 października 2000 r., poprzez wykreślenie - jako zbędnego zapisu o treści "prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą "P." w M. - zarejestrowaną pod nr [...] przez Urząd Gminy D. - co wynika z zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej z dnia 27 października 2000 r.". W dniu 30 listopada 2000 r. aktem notarialnym zawarto umowę darowizny, zgodnie z którą mąż podatniczki darował na rzecz strony skarżącej udział wynoszący 1/2 części nabytej w dniu 27 października 2000 r. nieruchomości. Wartość przedmiotu umowy określono na kwotę 1.357.500 zł. W wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego organ I instancji ustalił ponadto, że w 2008 r. małżonkowie dokonali sprzedaży części działek ( łącznie 9) uzyskując z tego tytułu łączny przychód w wysokości 1.466.790 zł (tj. po 733.395 zł na każdego małżonka), który winien zostać uznany za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej i opodatkowany na zasadach ogólnych.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00