Wyrok NSA z dnia 7 lutego 2018 r., sygn. II FSK 238/16

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bogusław Dauter (sprawozdawca), Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia WSA del. Agnieszka Krawczyk, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 5 listopada 2015 r. sygn. akt I SA/Sz 577/15 w sprawie ze skargi P.S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 12 marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P.S. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w S. kwotę 1800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 5 listopada 2015 r., sygn. akt I SA/Sz 577/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę P.S. na decyzję Dyrektora Izb Skarbowej w S. z 12 marca 2015 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r.

Stan sprawy sąd administracyjny pierwszej instancji przedstawił następująco:

Decyzją z 7 sierpnia 2014 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w S. określił małżonkom P.S. i W.S. zobowiązanie z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2009 w wysokości 7.020,-zł. Organ pierwszej instancji ustalił, że skarżący prowadził w 2009 r. pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług informatycznych oraz uzyskiwał przychody ze stosunku pracy, zaś W.S. uzyskiwała przychody ze stosunku pracy. Organ ustalił, że podatnik zawyżył koszty uzyskania przychodów badanego okresu o kwotę 45.035,25 zł, dotyczącą wydatków na rzecz kontrahentów, które nie zostały udokumentowane żadnymi dowodami, a w ocenie Strony stanowiły "koszt własny świadczenia usług i opracowania procedur własnych dla oprogramowania wdrożonego u kontrahenta oraz koszt wdrożenia czy szkolenia pracowników".

Po rozpoznaniu odwołania podatnika, Dyrektor Izby Skarbowej w S. decyzją z 12 marca 2015 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W ocenie dyrektora izby skarbowej, art. 22b ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm., dalej: u.p.d.o.f.), nie przewiduje możliwości wytworzenia wartości niematerialnej i prawnej we własnym zakresie. Oznacza to, że obowiązujące przepisy nie zezwalają na uznanie "procedur własnych do oprogramowania wdrożonego u kontrahenta", wytworzonych przez podatnika we własnym zakresie - za wartości niematerialne i prawne, i ich amortyzowanie. Nie ma zatem możliwości stosowania art. 22g u.p.d.o.f., dotyczącego ustalenia wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych dla potrzeb amortyzacji. W przypadku wytworzenia procedur we własnym zakresie, wydatki poniesione w związku z tym można zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów z zachowaniem zasad wynikających z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f.