Wyrok NSA z dnia 14 lutego 2018 r., sygn. II FSK 342/16

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala (sprawozdawca), Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia WSA (del.) Artur Adamiec, Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej I. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 8 października 2015 r. sygn. akt I SA/Ol 530/15 w sprawie ze skargi I. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie z dnia 10 czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od I. B. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie kwotę 7200 (słownie: siedem tysięcy dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem z 8 października 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie (I SA/Ol 530/15) oddalił skargę I. B. - nazywanej dalej "Skarżącą", na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie z 10 czerwca 2013 r. w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu.

1.2. Decyzją z 14 marca 2013 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w [...] ustalił Skarżącej zobowiązanie w zryczałtowanym podatku dochodowy od osób fizycznych za 2009 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu.

1.3. Po rozpoznaniu odwołania, wspomnianą na wstępie decyzją, Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji.

Zdaniem Dyrektor Izby Skarbowej, wyjaśnienia Skarżącej co do źródeł pochodzenia wydatkowanych przez nią w 2009 r. środków są niewiarygodne. Skarżąca wskazała, że w skrytce domowej przechowywała 1.300.000 zł, na, na którą składało się około 350.000 USD (stanowiących równowartość 900.000 zł) pozostałych po śmierci męża, który wszedł w ich posiadanie po śmierci swoich rodziców, oraz 400.000 zł, stanowiących oszczędności wspólne strony i jej męża. Skarżąca nie przedstawiła jednak żadnych dowodów potwierdzających zdolność finansową swoich teściów. Z przeprowadzonej przez organ pierwszej instancji analizy dochodów S. i S. A. za lata 1949-1970 wynika, że nawet przy braku innych wydatków (poza statystycznymi) mogli on zgromadzić zaledwie kwotę 4.000 USD. Organ zwrócił uwagę, że mąż Skarżącej nie wykazał w zeznaniu podatkowym nabycia tak znacznego spadku. Po śmierci męża, Skarżąca również nie wykazała, aby odziedziczyła wspomniane środki pieniężne.