Wyrok NSA z dnia 27 października 2017 r., sygn. I OSK 3394/15

Przy wydawaniu decyzji o zezwoleniu na czasowe zajęcie nieruchomości z powodu zapobieżenia znacznej szkody wynikającej z awarii należy kierować się racjonalnością i przewidywalnością rozmiarów możliwej do zaistnienia szkody w kontekście tych przesłanek, które istnieją w chwili wydawania decyzji. W decyzji należy określić, na czym polega powstanie znacznej szkody i zakres czynności podejmowanych na nieruchomości. Mogą to być jednak jedynie takie czynności, które są niezbędne do odwrócenia siły wyższej lub jej skutków bądź zapobieżenia powstaniu znacznej szkody. Ocena zakresu niezbędnych czynności musi być dokonywana indywidualnie w odniesieniu do każdego przypadku. I o ile w sprawie niekwestionowane jest, że natychmiastowe zajęcie nieruchomości w celu usunięcia awarii i związanej z nią nagłej potrzeby zapobieżenia znacznej szkody było uzasadnione, o tyle do zbadania pozostaje, czy również wycięcie drzew można zakwalifikować jako nagła potrzeba zapobieżenia znacznej szkody wynikającej z awarii. Badanie to musi odbywać się przez pryzmat tego, że omawiana decyzja legitymizuje podmiot zajmujący nieruchomość w wykonywanym przez niego zajęciu. Służy władczemu potwierdzeniu zaistnienia okoliczności uzasadniających niezwłoczność ingerencji w wykonywanie praw rzeczowych przysługujących do nieruchomości.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Jaśkowska, Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska, Sędzia del. WSA Agnieszka Miernik (spr.), Protokolant starszy inspektor sądowy Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 27 października 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. S.A. w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 27 sierpnia 2015 r. sygn. akt II SA/Bk 435/15 w sprawie ze skargi P. S.A. w L. na decyzję Wojewody P. z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie czasowego zajęcia nieruchomości 1. uchyla zaskarżony wyrok oraz zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Starosty S. z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...]; 2. zasądza od Wojewody P. na rzecz P. S.A. w L. kwotę 820 (osiemset dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.