Wyrok NSA z dnia 22 marca 2017 r., sygn. II OSK 2281/15

Kontrola sądowa uchwały powinna być dokonana w szerszym zakresie o tyle, o ile łączy się z naruszeniem interesu prawnego skarżącego. Zróżnicowany charakter prawny administracyjnego aktu indywidualnego oraz aktu prawna miejscowego implikuje określone konsekwencje w zakresie dokonywanej kontroli sądowej. Dlatego stosowanie w tych sprawach rozwiązań proceduralnych, w tym art. 134 § 1 p.p.s.a. wymaga modyfikacji uwarunkowanej szczególną regulacją zawartą w art. 101 ust. 1 u.s.g.

Teza od Redakcji

 

Dnia 22 marca 2017 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak Sędziowie sędzia NSA Marzenna Linska-Wawrzon (spr.) sędzia del. NSA Jerzy Solarski Protokolant asystent sędziego Tomasz Bogdan Godlewski po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skarg kasacyjnych m.st. Warszawy oraz [...] z siedzibą we Frankfurcie nad Menem - obecnie [...] GmbH od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 czerwca 2015 r. sygn. akt IV SA/Wa 2521/14 w sprawie ze skargi [...] z siedzibą we Frankfurcie nad Menem na uchwałę Rady m.st. Warszawy z dnia 18 czerwca 2009 r. nr LVI/1705/2009 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu Służewca Wschodniego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 12 czerwca 2015 r., sygn. akt IV SA/Wa 2521/14, po rozpoznaniu skargi [...] z siedzibą we Frankfurcie nad Menem na uchwałę Rady m.st. Warszawy z dnia 18 czerwca 2009 r. nr LVI/1705/2009 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu Służewca Wschodniego w pkt 1 stwierdził nieważność § 42 ust. 6 pkt 2 lit. b/ w zw. z § 2 pkt 9 oraz § 2 pkt 5 tekstu planu w zakresie, w jakim ustalono dla terenu oznaczonego symbolem K-116 U-N maksymalną intensywność zabudowy, odnosząc ją do powierzchni tego terenu, podczas gdy definicja zawarta w uchwale odnosi intensywność zabudowy do działki inwestycyjnej i nakazuje takie rozumienie tego pojęcia w dalszych przepisach uchwały; w pkt 2 stwierdził nieważność § 42 ust. 6 pkt 2 lit. g/ w zw. z § 3 ust. 2 lit. b/ tekstu planu w zakresie nieprzekraczalnej linii zabudowy wytyczonej na rysunku planu od strony drogi lokalnej 14 KD-L (ul. Tarniny), w odniesieniu do działek o numerach ewidencyjnych [...]/5 i [...]/6 z obrębu 1-04-13, położonych na terenie Dzielnicy Mokotów m.st. Warszawy; w pkt 3 stwierdził, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w części, w której stwierdzono jej nieważność, do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; w pkt 4 zasądził od Rady m.st. Warszawy na rzecz strony skarżącej [...] z siedzibą we Frankfurcie nad Menem kwotę 557 (pięćset pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.