Wyrok NSA z dnia 27 lipca 2017 r., sygn. I OSK 2820/15

Przyjmuje się, że orzeczenie sądu pierwszej instancji uchyla się spod kontroli instancyjnej w przypadku braku wymaganych prawem części (np. nieprzedstawienia stanu sprawy, czy też niewskazania lub niewyjaśnienia podstawy prawnej rozstrzygnięcia), a także wówczas, gdy będą one co prawda obecne, niemniej jednak obejmować będą treści podane w sposób niejasny, czy też nielogiczny, uniemożliwiający jednoznaczne ustalenie stanu faktycznego i prawnego, stanowiącego podstawę kontrolowanego wyroku sądu.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Roman Ciąglewicz sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) sędzia del. WSA Dariusz Chaciński Protokolant starszy asystent sędziego Ewa Dubiel po rozpoznaniu w dniu 27 lipca 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 czerwca 2015 r. sygn. akt IV SA/Wa 828/15 w sprawie ze skargi J. K. na postanowienie Wojewody M. z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 11 czerwca 2015 r., sygn. akt IV SA/Wa 828/15, oddalił skargę J. K. (dalej skarżący) na sprecyzowane w sentencji postanowienie Wojewody M.

Przedstawiając w uzasadnieniu stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji wskazał, iż zaskarżonym postanowieniem organ, na podstawie art. 58 i art. 59 K.p.a., odmówił skarżącemu przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Prezydenta m.st. Warszawy z dnia [...] kwietnia 2013 r. w przedmiocie odszkodowania za grunt zajęty pod drogę. W jego motywach podano, iż postępowanie administracyjne zostało wszczęte wnioskiem E. O. - działającej w imieniu własnym i skarżącego, którzy byli współwłaścicielami gruntu zajętego pod drogę - datowanym na [...] stycznia 2001 r. Do akt złożono stosowne pełnomocnictwo. Pisma procesowe w toku postępowania organ doręczał obojgu. Natomiast decyzję z dnia [...] kwietnia 2013 r. doręczył tylko E. O. - w dniu [...] kwietnia 2013 r. Wniosek o przywrócenie terminu wraz z odwołaniem od tej decyzji złożył skarżący w dniu 5 grudnia 2013 r., dowodząc, iż nie wiedział o jej wydaniu, gdyż dotąd wszelkie pisma również otrzymywał, co przemawiało za poglądem, wedle którego organ uznał pełnomocnictwo udzielone E. O. "za niebyłe". Informację o wydaniu decyzji uzyskał jego nowy pełnomocnik w dniu 29 listopada 2013 r. Wojewoda M. odmawiając jego uwzględnienia podał, iż został on złożony po terminie, gdyż obecny pełnomocnik skarżącego dowiedział się o wydaniu decyzji w dniu 22 sierpnia 2013 r. (informacja zawarta była w piśmie z dnia 12 sierpnia 2013 r.), zatem uchybił 7-dniowemu terminowi. Nadto nie uprawdopodobnił okoliczności wskazujących na brak winy w omieszkaniu terminu, bo dopuścił się rażącego niedbalstwa. Jego pełnomocnik (E. O.) nie zaskarżyła decyzji, zatem ten stan rzeczy obciąża skarżącego winą, gdyż wina pełnomocnika jest winą strony.