Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 7 czerwca 2017 r., sygn. I OSK 75/17

W orzecznictwie zwraca się przy tym uwagę na to, że art. 134 § 1 p.p.s.a. jest tak skonstruowany, że powoływanie się w skardze kasacyjnej na naruszenie tego przepisu musi być zawsze powiązane z przywołaniem norm, których złamania sam skarżący wprawdzie nie sygnalizował w złożonej skardze, ale których naruszenie sąd orzekający w pierwszej instancji powinien dostrzec z urzędu.

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędzia del. WSA Jerzy Bortkiewicz (spr.) po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Firmy S.A. w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 sierpnia 2016 r. sygn. akt I SA/Wa 809/16 w sprawie ze skargi Firmy S.A. w Warszawie na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] kwietnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie nabycia przez gminę z mocy prawa własności nieruchomości oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 26 sierpnia 2016 r., sygn. I SA/Wa 809/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Firmy S.A. w W. na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] kwietnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie nabycia przez gminę z mocy prawa własności nieruchomości.

Sąd I instancji w uzasadnieniu wyroku przedstawił następujący stan faktyczny sprawy:

Decyzją z [...] lipca 2014 r. Wojewoda M., działając na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz.U. Nr 32, poz. 191 ze zm.; dalej: "ustawa komunalizacyjna") - stwierdził nieodpłatne nabycie z mocy prawa z dniem 27 maja 1990 r. przez Gminę K. prawa własności nieruchomości położonej w jednostce ewidencyjnej K., obrębie [...], oznaczonej, jako działka nr [...] o pow. [...] m² - utworzonej w 2012 r. w następstwie podziału działki nr [...] (pow. [...] m²) - objętej księgą wieczystą nr [...], a opisanej na karcie inwentaryzacyjnej nr [...]. Rozstrzygając sprawę organ wojewódzki wywodził, że uwagi na fakt, iż przedmiotowa nieruchomość w dacie 27 maja 1990 r. stanowiła własność Skarbu Państwa i nie została oddana w zarząd lub użytkowanie państwowej osobie prawnej innej niż Skarb Państwa, w tym wypadku Firmie S.A., zwanymi też dalej: "[...]", to stosownie do art. 6 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U. z 1989 r., Nr 14, poz. 74 ze zm.) należała do terenowych organów administracji państwowej, a tym samym podlegała komunalizacji z mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy komunalizacyjnej. W kontekście zaś znajdujących się w aktach decyzji ustalających opłaty roczne od Firmy za zarząd nieruchomością, Wojewoda podnosił, że zwracał się do Wydziału Skarbu Miasta Urzędu Miasta K., Archiwum Akt Nowych o odszukanie i przekazanie dokumentacji potwierdzającej zarząd Firmy, jednakże poszukiwania te okazały się bezskuteczne. Zauważał natomiast, odwołując się w tym względzie do poglądów orzecznictwa, że decyzja o ustaleniu opłat rocznych nie jest dokumentem, który mógłby potwierdzać zarząd, a tym samym wykluczać komunalizacje. Wskazywał także, że prawo zarządu przedmiotową nieruchomością nie może być wykreowane ex lege na podstawie dawnych regulacji dotyczących utworzenia i funkcjonowania Firmy.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00