Wyrok NSA z dnia 23 lutego 2017 r., sygn. I OSK 1743/15

Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek Sędzia del. WSA Marian Wolanin (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Magdalena Błaszczyk po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2017r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R.W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 lutego 2015 r. sygn. akt II SA/Wa 1487/14 w sprawie ze skargi R.W. na orzeczenie dyscyplinarne Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary dyscyplinarnej 1. uchyla zaskarżony wyrok oraz zaskarżone orzeczenie dyscyplinarne i orzeczenie Dyrektora Biura Kadr Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] kwietnia 2014r. Sygn. [...] 2. zasądza od Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego na rzecz R.W. kwotę 420 (czterysta dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 13 lutego 2015 r., sygn. akt II SA/Wa 1487/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę R. W. na orzeczenie dyscyplinarne Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] maja 2014 r., Nr [...], w przedmiocie wymierzenia kary dyscyplinarnej.

W uzasadnieniu wyroku wskazano, że Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, po rozpatrzeniu odwołania R. W., orzeczeniem z dnia [...] maja 2014 r., na podstawie § 35 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2004 r. w sprawie udzielania wyróżnień i przeprowadzania postępowań dyscyplinarnych wobec funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (Dz.U. z 2014 r., poz. 60), utrzymał w mocy orzeczenie Dyrektora Biura Kadr ABW z dnia [...] kwietnia 2014 r., uznające st. plut. R. W. winnym, tego że: w okresie od dnia 9 grudnia do dnia 20 grudnia 2013 r. w W., wbrew poleceniu wydanemu przez Dyrektora Biura Badań Kryminalistycznych ABW ppłk D. L., w związku z uchyleniem opinii służbowej szer. M. M., sporządził nową opinię służbową tego funkcjonariusza, bez uwzględnienia wszystkich okoliczności wskazanych przez Dyrektora Biura Badań Kryminalistycznych ABW, czym naruszył § 10 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 3 marca 2011 r. w sprawie opiniowania funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz wzoru formularza opinii służbowej (Dz.U. z 2014 r., poz. 46), tj. o czyn z § 8 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2004 r. w sprawie udzielania wyróżnień i przeprowadzania postępowań dyscyplinarnych wobec funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i wymierzył mu za to przewinienie karę nagany. W ocenie organu odwoławczego analiza akt postępowania dyscyplinarnego nie wykazała aby wykonanie polecenia służbowego, wydanego R. W. przez dyrektora Biura Badań Kryminalistycznych ABW, łączyło się z popełnieniem przestępstwa lub nie pozostawało w związku z pełnieniem przez funkcjonariusza służby oraz jego obowiązkami. Zgromadzony w toku postępowania dyscyplinarnego materiał dowodowy potwierdził, że obwiniony jest winien zarzucanego mu czynu, organ dyscyplinarny uwzględniając dotychczasowy przebieg służby obwinionego, jego niekaralność dyscyplinarną oraz prawo bezpośredniego przełożonego do dokonywania oceny podległych mu funkcjonariuszy, wymierzył R. W. karę nagany. Przewinienie dyscyplinarne zarzucane obwinionemu obejmuje okres od dnia 9 grudnia do dnia 20 grudnia 2013 r., kiedy to obwiniony, wbrew poleceniu wydanemu przez Dyrektora Biura Badań Kryminalistycznych ABW ppłk D.L., w związku z uchyleniem opinii służbowej szer. M. M., sporządził nową opinię służbową tego funkcjonariusza, bez uwzględnienia wszystkich okoliczności wskazanych przez Dyrektora Biura Badań Kryminalistycznych ABW, czym naruszył § 10 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 3 marca 2011 r. w sprawie opiniowania funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz wzoru formularza opinii służbowej. Dyrektor Biura Badań Kryminalistycznych ABW, uchylając zaskarżoną opinię służbową szer. M. M., polecił st. plut. R. W., będącemu przełożonym opiniowanej, wydanie nowej opinii służbowej, z uwzględnieniem wskazanych okoliczności. Polecenie przekazane zostało obwinionemu zarówno w formie ustnej jak i pisemnej na tekście opinii służbowej zaskarżonej przez szer. M. M., w punkcie "I. Stanowisko wyższego przełożonego", ze szczegółowym wskazaniem okoliczności do uwzględnienia, a poprzedzone było ono rozmową z obwinionym. W dniu 16 grudnia 2013 r. obwiniony zapoznał się ze stanowiskiem wyższego przełożonego, wyrażonym na zaskarżonej opinii służbowej. Natomiast w dniu 20 grudnia 2013 r. obwiniony sporządził nową opinię służbową szer. M. M., w której uwzględnił tylko niektóre okoliczności, nie uwzględniając kluczowych okoliczności wskazanych przez Dyrektora Biura Badań Kryminalistycznych ABW w wydanym poleceniu służbowym. Nowa opinia odpowiadała swoim zakresem poprzedniej opinii, z oceną końcową "Funkcjonariusz nieprzydatny na zajmowanym stanowisku służbowym w okresie służby przygotowawczej". Szef ABW zajął stanowisko, że poprzednio sporządzona opinia służbowa, nie spełnia wymogów formalnych i cofnął opinię do jej ponownego wydania na poprawnym formularzu. Organ przyjął takie stanowisko, ponieważ uznał, że opinia została wydana z naruszeniem § 1 pkt 1 i 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 3 marca 2011 r. w sprawie opiniowania funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa wewnętrznego oraz wzoru formularza opinii służbowej. Tym samym organ przychylił się do odwołania opiniowanej. Obwiniony został poproszony przez wyższego przełożonego na rozmowę w omawianej sprawie. Dyrektor Biura Badań Kryminalistycznych ABW ppłk D. L., jako wyższy przełożony, przedstawił obwinionemu swoje stanowisko, polecając mu sporządzić nową opinię służbową z uwzględnieniem stanowiska wyższego przełożonego, które zostało naniesione w formie pisemnej na formularzu opinii służbowej z dnia 24 października 2013 r. Jak wynika z pragmatyki służbowej, w sytuacji analogicznej do omawianej, podwładny zobligowany jest wykonać polecenie wyższego przełożonego. Zarzut postawiony obwinionemu obejmuje niewykonanie przez obwinionego wydanego mu polecenia przez wyższego przełożonego, a nie umiejętności oceny podległego obwinionemu funkcjonariusza. Dyrektor Biura Badań Kryminalistycznych ABW, wydając obwinionemu polecenie naniesienia zmian w opinii podległego mu funkcjonariusza, przychylił się do odwołania tego funkcjonariusza i tym samym powziął wątpliwość co do obiektywnej oceny tego funkcjonariusza przez obwinionego. Organ stoi na stanowisku, że skoro obwiniony uznał, że wydane mu przez wyższego przełożonego polecenie służbowe mieszące się w ramach § 10 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 3 marca 2011 r. w sprawie opiniowania funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz wzoru formularza opinii służbowej, jest niezgodne z obowiązującym stanem prawnym, powinien o tym zdarzeniu zameldować Szefowi ABW. W omawianej sprawie nie wpłynął do Szefa ABW żaden meldunek od R.W., o którym mowa w art. 79 ust. 3 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz.U. z 2010 r., Nr 29, poz. 154, ze zm.). Nadinterpretacja powyższego przepisu przez funkcjonariuszy dla celów osobistych, doprowadziłaby do całkowitego rozprężenia w służbie, a nie takie zastosowanie dla tego przepisu przewidział ustawodawca, umieszczając powyższy przepis w ustawie. Trudno się zgodzić ze zdaniem obrońcy obwinionego, że wyższy przełożony Dyrektor Biura Badań Kryminalistycznych ABW nakłaniał obwinionego do sporządzenia nowej opinii dla szer. M. M., skoro umieścił na opinii odręczne zapisy, w którym zajął stanowisko jako wyższy przełożony, do którego funkcjonariusz M. M. złożyła odwołanie.