Wyrok NSA z dnia 3 kwietnia 2017 r., sygn. II OSK 1814/15

Zabytki

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Chlebny (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Włodzimierz Ryms Sędzia del. NSA Jerzy Stankowski Protokolant starszy asystent sędziego Beata Zborowska-Guziuk po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 lutego 2015 r. sygn. akt VII SA/Wa 1620/14 w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] czerwca 2014 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na podział nieruchomości 1) oddala skargę kasacyjną ; 2) zasądza od M. K. na rzecz Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 11 lutego 2015 r., sygn. akt VII SA/Wa 1620/14, oddalił skargę M. K. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] czerwca 2014 r. w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na podział nieruchomości.

Wyrok ten zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

Naczelnik Delegatury Biura Gospodarki Nieruchomościami w [...] złożył do [...] Konserwatora Zabytków wniosek z dnia [...] lutego 2009 r. o wydanie pozwolenia na podział nieruchomości oznaczonych w ewidencji gruntów numerami [...] z obrębu [...], położonych w kwartale ograniczonym ulicami: [...], wchodzących w skład układu urbanistycznego [...] wpisanego do rejestru zabytków decyzją z dnia [...] sierpnia 2009 r. Do wniosku dołączony został projekt podziału. Zgodnie z wyjaśnieniami wnioskodawcy, planowany podział miałby na celu realizację roszczeń wynikających z [...].

[...] Konserwator Zabytków decyzją z dnia [...] stycznia 2010 r., nie pozwolił na planowany podział przedmiotowych nieruchomości.

Na skutek odwołania M. K. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego decyzją z dnia [...] października 2010 r., umorzył postępowanie odwoławcze, uznając, że odwołujący nie posiada przymiotu strony postępowania w tej sprawie.