Wyrok NSA z dnia 25 lipca 2017 r., sygn. I GSK 1352/16

Podatek akcyzowy

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Zofia Przegalińska (spr.) sędzia NSA Janusz Zajda sędzia del. WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka Protokolant starszy asystent sędziego Karolina Mamcarz po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej R. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 31 maja 2016 r., sygn. akt I SA/Kr 486/16 w sprawie ze skargi R. P. na decyzje Dyrektora Izby Celnej w Krakowie z dnia [...] września 2013 r. nr [...]; nr [...]; nr [...]; nr [...]; nr [...]; nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od R. P. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie 500 (pięćset) złotych tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 31 maja 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargi R. P. (dalej: Skarżący) na następujące decyzje Dyrektora Izby Celnej w Krakowie (dalej: DIC) z dnia [...] września 2013 r.: nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...] utrzymujące w mocy decyzje Naczelnika Urzędu Celnego w Nowym Sączu z dnia [...] czerwca 2013 r., nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...] wydane w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym, z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodów osobowych Volvo XC90, Toyota Land Cruiser, Audi Q5, Volvo V70, Land Rover Range Rover Vogue, Land Rover Range Rover Sport.

Sąd I Instancji wskazał, że Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 21 stycznia 2016 r., sygn. akt I GSK 996/14 uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 15 stycznia 2014 r., sygn. akt I SA/Kr 1763/13, którym oddalono skargi skarżącego na 6 decyzji Dyrektora Izby Celnej w Krakowie z [...] września 2013 r. w przedmiocie podatku akcyzowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia pojazdu.

W uzasadnieniu wyroku Naczelny Sąd Administracyjny wskazał w pierwszej kolejności (po dokonaniu wykładni art. 111 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.), że sąd I instancji miał podstawy do połączenia oddzielnych spraw toczących się przed nim w celu ich łącznego rozpoznania a także rozstrzygnięcia, sprawy te pozostawały bowiem ze sobą w związku. Następnie wskazał m.in., że pisemne motywy zaskarżonego wyroku nie odpowiadają wzorcowi uzasadnienia zgodnego z dyspozycją art. 141 § 4 p.p.s.a. a zatem zasadny był zarzut naruszenia art. 141 § 4 w zw. z art. 111 § 2 tej ustawy. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikało, że Sąd I instancji w stopniu niedostatecznym wskazał stany faktyczne dotyczące oddzielnie każdej z odrębnych spraw. Uzasadnienie zaskarżonego wyroku zostało skonstruowane w taki sposób, jak gdyby rozstrzygnięcie tych organów dotyczyło, co prawda kilku, aczkolwiek niemal identycznych pojazdów samochodowych, a postępowania przed organami podatkowymi miały niemal identyczny przebieg. Zdaniem NSA, lakoniczna analiza przeprowadzona w uzasadnieniu WSA w Krakowie w sposób oczywisty nie mogła być uznana za mającą świadczyć o dokonaniu przez Sąd I instancji należytej kontroli zgodności z prawem zaskarżonych decyzji w tej płaszczyźnie.