Wyrok NSA z dnia 26 maja 2017 r., sygn. I GSK 410/17

Podatek akcyzowy

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Lidia Ciechomska-Florek (spr.) Sędzia NSA Hanna Kamińska Sędzia del. WSA Elżbieta Kowalik - Grzanka po rozpoznaniu w dniu 26 maja 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej S. Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 listopada 2016 r. sygn. akt III SA/Po 198/16 w sprawie ze skargi S. Ł. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Poznaniu z dnia 28 grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 27 maja 2015 r., sygn. akt III SA/Gl 692/15 oddalił skargę S. Ł. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Poznaniu z dnia 29 grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego. Sąd I instancji za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia: Decyzją z dnia 29 grudnia 2015 r. Dyrektor Izby Celnej w Poznaniu (dalej: Dyrektor IC) utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 22 września 2015 r. ustalającą Szymonowi Łodydze (dalej: skarżący) zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za okresy rozliczeniowe od stycznia do grudnia 2011 r. w kwocie 343 411 zł. Dyrektor IC w uzasadnieniu wydanej decyzji, podzielił ustalenia faktyczne i prawne wyrażone przez organ I instancji, stwierdzając że podatek akcyzowy od nabytego przez skarżącego paliwa nie został odprowadzony na wcześniejszych etapach obrotu oraz wskazał, że faktury wystawiane przez dostawcę oleju napędowego A. sp. z o.o. miały jedynie pozorować zakup paliwa, w celu jego zalegalizowania dla potrzeb podatkowych. Dyrektor IC wskazał nadto, że A. sp. z o.o. nie figuruje w krajowej ewidencji akcyzy i nie składała w 2011 r. deklaracji akcyzowych. Nie uiszczała też podatku akcyzowego, a jedyny udziałowiec spółki sprzedał udziały obywatelowi Łotwy będącemu osobą o nieznanym miejscu pobytu w Polsce. Spółka nie prowadziła w 2011 r. działalności gospodarczej, natomiast w decyzji pokontrolnej z dnia 10 grudnia 2013 r. wskazano, że stwarzała jedynie pozory jej prowadzenia. W kontrolowanym okresie nie dysponowała również olejem napędowym przeznaczonym do sprzedaży. Dyrektor IC ustalił, że od 2010 r. spółka nie uiszczała obowiązkowej opłaty koncesyjnej.