Wyrok NSA z dnia 24 stycznia 2017 r., sygn. II GSK 3038/16

Podkreślenia wymaga i to, że co do zasady nie można mówić o istnieniu gwarancji niezmienności prawa, ani też o skorelowanym z tego rodzaju gwarancją usprawiedliwionym oczekiwaniu odnośnie do jego niezmienności, a w szczególności odnośnie do "wiecznego" trwania określonych uprawnień i przywilejów.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Janusz Drachal (spr.) sędzia NSA Mirosław Trzecki sędzia del. WSA Dorota Dąbek Protokolant Anna Wojtowicz-Hess po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Spółki A [sp. z o.o. w O.] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 lutego 2016 r. sygn. akt V SA/Wa 2106/15 w sprawie ze skargi Spółki A na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie przedłużenia zezwolenia na prowadzenie salonu gier 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Spółki A na rzecz Ministra Finansów kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 17 lutego 2016 r. sygn. akt V SA/Wa 2106/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, oddalił skargę [A] sp. z o.o. z siedzibą w O. na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie przedłużenia zezwolenia na prowadzenie salonu gier na automatach.

Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Decyzją z dnia z [...] czerwca 2008 r. nr [...] Minister Finansów udzielił [A] sp. z o.o. z siedzibą w O. zezwolenia na prowadzenie salonu gier na automatach w [...], na okres sześciu lat.

Pismem z dnia 17 września 2013 r. Spółka wniosła o przedłużenie powyższego zezwolenia na okres kolejnych 6 lat. Strona powołała się na orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012 r. w połączonych sprawach C 213/11, C 214/11 i C 217/11 podnosząc, iż art. 138 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych - Dz. U. Nr 201, poz. 1540 ze zm. (powoływana jako: u.g.h.) jako przepis techniczny wymagał notyfikacji na podstawie art. 1 pkt 11 dyrektywy nr 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasady dotyczące usług społeczeństwa informacyjnego - Dz. U. L 204, s. 37 (powoływana jako: dyrektywa nr 98/34/WE), zmienionej dyrektywą Rady 2006/96/WE z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz. U. L 363, s. 81). Zdaniem strony, skoro powołany przepis nie został notyfikowany, to nie może być stosowany. Wyłączenie jego stosowania w kontekście art. 129 ust. 1 u.g.h. daje możliwość przedłużania zezwolenia na prowadzenie gier na automatach.