Wyrok NSA z dnia 10 sierpnia 2017 r., sygn. II FSK 1816/15

Podatek dochodowy od osób prawnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Beata Cieloch (sprawozdawca), Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia NSA Jerzy Rypina, Protokolant Iwona Wtulich, po rozpoznaniu w dniu 10 sierpnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 4 marca 2015 r. sygn. akt I SA/Gl 299/14 w sprawie ze skargi "M" sp. z o.o. z siedzibą w K. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2013 r. nr IBPBI/2/423-1126/13/AP w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych oddala skargę kasacyjną,

Uzasadnienie

I.1. Zaskarżonym wyrokiem z 4 marca 2015 r., sygn. akt I SA/Gl 299/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w sprawie ze skargi M. Sp. z o.o. w K. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z 29 listopada 2013 r. nr IBPBI/2/423-1126/13/AP w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych uchylił zaskarżoną interpretację i zasądził zwrot kosztów postępowania.

I.2. W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że Minister Finansów w interpretacji indywidualnej z 29 listopada 2013 r. stwierdził, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji w zakresie zastosowania art. 15b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2011 r., nr 74, poz. 397 ze zm., dalej u.p.d.o.p.) jest nieprawidłowe.

We wniosku Spółka wskazywała, że zawarła z jednym z banków działających na terytorium Polski umowę, której przedmiotem jest spłata przez bank wierzytelności handlowych, których dłużnikiem jest Spółka. Owe wierzytelności to udokumentowane fakturami należności z tytułu nabycia przez Spółkę towarów lub usług. W umowie tej zastrzeżono, że nie przenosi ona na rzecz banku żadnych obowiązków Spółki wobec dostawcy towarów lub usług. Zgodnie z wymogami banku Spółka oświadczyła, że wyraża zgodę na spłatę wierzytelności wskazanych przez Spółkę we wniosku o spłatę należności. Bank z mocy prawa wchodzi w prawa zaspokojonego wierzyciela, zgodnie z art. 518 § 1 pkt 3 Kodeksu cywilnego, na wskutek spłaty wierzytelności wskazanej przez Spółkę. W umowie ustalono również maksymalną łączną kwotę wierzytelności (limit wierzytelności), jaką bank może spłacić w imieniu Spółki. W umowie tej postanowiono także o sposobie ustalania wynagrodzenia pobieranego przez bank za świadczoną usługę. Schemat wykonanej usługi na rzecz Spółki można przedstawić następująco. Spółka zleca bankowi dokonanie zapłaty należności na rzecz dostawcy, w powiązaniu z konkretną fakturą. Spółka zlecając bankowi dokonanie spłaty wierzytelności określa datę, kiedy ta spłata ma być zrealizowana, w taki sposób, aby dostawca towarów lub usług otrzymał należności pieniężne przed upływem terminów płatności (uregulowania) określonych w art. 15b ust. 1 i 2 u.p.d.o.p. Natomiast rozliczenia z bankiem, który wszedł w prawa zaspokojonego wierzyciela (dostawcy) dokonywane są w terminach dłuższych niż terminy płatności określone w art. 15b ust. 1 i ust. 2 u.p.d.o.p.