Wyrok NSA z dnia 13 kwietnia 2017 r., sygn. II FSK 761/15

Zarówno z przepisów Ordynacji podatkowej jak i u.p.d.o.f., nie da się wywieść twierdzenia, że organ podatkowy jest zobowiązany do oszacowania kosztów uzyskania przychodów, bo jak należy przyjąć temu w rozpoznawanej sprawie miałoby służyć powołanie biegłego, w sytuacji, gdy podatnik zaniedbuje swoje obowiązki w zakresie dokumentowania zdarzeń gospodarczych. To podatnik jest zobowiązany posiadać, względnie wskazać przekonywujące dowody pozwalające na ustalenia świadczące o poniesieniu kosztów w celu uzyskania przychodów, a więc również wskazania, na rzecz jakich podmiotów i w jakiej wysokości ponosił w rzeczywistości określone wydatki.

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia NSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Paweł Kowalski, Protokolant Anna Rembowska, po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 5 sierpnia 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 651/14 w sprawie ze skargi J. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie z dnia 29 stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie na rzecz J. S. kwotę 10 789 (słownie: dziesięć tysięcy siedemset osiemdziesiąt dziewięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 5 sierpnia 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 651/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę J.S. (dalej jako "Skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie z dnia 29 stycznia 2014 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r.

Przedstawiając w uzasadnieniu wyroku stan sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że Skarżący od dnia 24 czerwca 2002 r. prowadził działalność gospodarczą pod nazwą "I. [...]", m.in. w zakresie obrotu wierzytelnościami oraz obrotu nieruchomościami - kupno, sprzedaż, najem, zamiana i pośrednictwo w ich obrocie. W dniu 19 stycznia 2005 r. Skarżący złożył w Urzędzie Skarbowym K. oświadczenie o wyborze sposobu opodatkowania w postaci "podatku liniowego", w którym zadeklarował, że w 2005 r. będzie prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów. W 2006 r. Skarżący nie złożył innego oświadczenia, a zatem dokonany w poprzednim roku wybór formy opodatkowania dotyczył również bieżącego roku. Jednakże pomimo ciążącego na nim obowiązku, Skarżący nie złożył za 2006 r. zeznania PIT-36L o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty), a jedynie PIT-36.