Wyrok NSA z dnia 19 kwietnia 2017 r., sygn. II FSK 752/15

Skuteczne zarzucenie naruszenia organom podatkowym art. 191 Ordynacji podatkowej wymaga wykazania, że organy podatkowe uchybiły zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, jedynie to bowiem może być przeciwstawione uprawnieniu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Dokonana przez organ podatkowy ocena materiału dowodowego może być skutecznie podważona tylko w przypadku, gdy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami, lub gdy rozumowanie organu wykracza poza reguły logiki albo, wbrew zasadom doświadczenia życiowego, nie uwzględnia związku przyczynowo-skutkowego.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Grażyna Nasierowska, Sędzia WSA (del.) Bogusław Wolas, Protokolant Paweł Kowalczyk, po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 21 listopada 2014 r. sygn. akt I SA/Łd 1047/14 w sprawie ze skargi J. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 30 lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2008 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. C. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt I SA/Łd 1047/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, oddalił skargę J. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 30 lipca 2014 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2008 r.

2. Z uzasadnienia wyroku Sądu I instancji wynika, że decyzją z dnia 23 kwietnia 2014 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w L. określił Skarżącemu zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2008 r. W uzasadnieniu organ I instancji stwierdził, że w kontrolowanym okresie Skarżący osiągał przychody i ponosił koszty ich uzyskania z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej - firmy T., w zakresie sprzedaży usług tłumaczeń. W wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego stwierdzono zawyżenie przez podatnika kosztów uzyskania przychodów w kwocie 11.119,90 zł. Skarżący zaliczył do kosztów działalności m.in. wydatki związane z zakupionymi usługami tłumaczenia, które nie miały odzwierciedlenia w wykazanym przychodzie, w łącznej kwocie 8.422,00 zł, z czego kwota 8.055,00 zł dotyczyła tłumaczeń z języka szwedzkiego na język polski, kwota 71,00 zł dotyczyła tłumaczeń z języka ukraińskiego i rosyjskiego kwota 242,00 zł dotyczyła tłumaczeń z języka niderlandzkiego oraz kwota 54,00 zł dotyczyła tłumaczeń z języka hiszpańskiego;