Wyrok NSA z dnia 11 kwietnia 2017 r., sygn. I FSK 1453/15

1. Decyzja, która wbrew art. 145 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) została doręczona stronie, zamiast ustanowionemu pełnomocnikowi, jako nieistniejąca w obrocie prawnym, nie wywołuje żadnych skutków prawnych, wobec czego jej zaskarżenie jest niedopuszczalne (art. 228 § 1 pkt 1 O.p.).

2. Uwzględniając normy art. 165b § 1 i art. 81b § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) za niedopuszczalne uznać należy wszczęcie w stosunku do podatnika, w toku postępowania podatkowego dotyczącego określonego zobowiązania podatkowego za dany okres rozliczeniowy, kontroli podatkowej odnośnie tego samego zobowiązania za ten sam okres rozliczeniowy. Niedopuszczalne jest także wydanie w toku takiej kontroli - na podstawie art. 33 § 2 ww. ustawy - decyzji o zabezpieczeniu wykonania tego zobowiązania z pominięciem toczącego się postępowania podatkowego.

Teza urzędowa

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki (sprawozdawca), Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia NSA Krzysztof Wujek, Protokolant Marta Sokołowska-Juras, po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 stycznia 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 1994/14 w sprawie ze skargi W. G. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. (obecnie: Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K.) z dnia 20 października 2014 r. nr [...], nr [...], nr [...] w przedmiocie zabezpieczenia zobowiązania podatkowego przed terminem płatności 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. (obecnie: Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K.) z dnia 20 października 2014 r., nr [...], [...], [...], 3) uchyla decyzje Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. z dnia 3 czerwca 2014 r., nr [...], [...], [...], 4) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. na rzecz W. G. kwotę 2750 (słownie: dwa tysiące siedemset pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania. Zgłoszono zdanie odrębne.