Wyrok NSA z dnia 14 marca 2017 r., sygn. I FSK 1325/15

Na gruncie podatku od towarów i usług, nadużycie prawa należy rozumieć jako zachowanie sprzeczne z celem gospodarczo-społecznym prawa do odliczenia podatku wyrażonym w art. 86 ust. 1 tej ustawy, z uwagi na to, że mimo formalnego spełnienia przesłanki do realizacji tego prawa, ukształtowane zasadniczo zostało w celu uzyskania korzyści podatkowej.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia WSA del. Małgorzata Fita (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Łysiak, po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. Sp. z o. o. w Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 23 kwietnia 2015 r., sygn. akt I SA/Sz 983/14 w sprawie ze skargi D. Sp. z o. o. w Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. (obecnie: Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w S.) z dnia 3 lipca 2014 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za sierpień 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od D. Sp. z o. o. w Z. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w S. kwotę 7200 (słownie: siedem tysięcy dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

I FSK 1325/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 23 kwietnia 2015 r. sygn. akt I SA/Sz 983/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę D. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 3 lipca 2014 w przedmiocie podatku od towarów i usług za sierpień 2013 r.

1. Decyzja organu pierwszej instancji

Sąd pierwszej instancji wskazując na stan faktyczny sprawy podał, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w S, wydał w dniu 24 lutego 2014 r. decyzję, w której odmówił spółce z o.o. D. w podatku od towarów i usług za sierpień 2013 r. zwrotu różnicy podatku naliczonego nad należnym na rachunek bankowy w wysokości 580.000 zł oraz określił kwotę podatku do zapłaty na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej - u.p.t.u.) w wysokości 2.303 zł. Powodem wydania tej decyzji były ustalenia postępowania podatkowego, z których wynika, że w dniu 26 sierpnia 2013 r. aktem notarialnym Repertorium nr [...], skarżąca nabyła od firmy L. prawo wieczystego użytkowania gruntów o numerach ewidencyjnych działek [...] wraz z prawem własności budynków stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności, działki numer [...] wraz z prawem własności budowli oraz nieruchomość zabudowaną, stanowiącą działkę o numerze [...], zabudowaną budynkiem mieszkalnym i komórkami - za łączną kwotę netto 2.494.445 zł, podatek od towarów i usług 573.722,35 zł. Transakcja udokumentowana została fakturą VAT nr [...] i uwzględniona w rejestrze zakupów VAT i deklaracji VAT-7 spółki za sierpień 2013 r., złożonej do organu w dniu 3 września 2013 r. Organ pierwszej instancji zbadał historię stosunków własnościowych dotyczących powyższych nieruchomości oraz powiązania między osobami biorącymi udział w transakcjach i ustalił, że w przedmiotowej sprawie występują powiązania rodzinne oraz kapitałowe pomiędzy uczestnikami stosunków prawnych, a formy płatności zastosowane w tych transakcjach są niespotykane w obszarze działalności gospodarczej i prawa cywilnego. Sprzedawca miał świadomość tego, że nabywca nie ma środków na zapłatę za nieruchomości. Zdaniem organu podatkowego, brak było również uzasadnienia ekonomicznego dla dobrowolnego wyboru przez strony transakcji opodatkowania tych nieruchomości, które zasadniczo korzystały ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lit.a i b u.p.t.u. Niezależnie od tego, organ pierwszej instancji ustalił, że spółka w dniu 1 sierpnia 2013 r., nabyła od R. P., będącego jednocześnie Prezesem Zarządu i jedynym wspólnikiem spółki, części samochodowe w łącznej kwocie 9.060 zł. Organ podatkowy uznał na podstawie art. 173 § 1, art. 210 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz U. z 2013 r., poz. 1030, dalej - K.s.h.) oraz art. 73 ustawy z dnia 3 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93, ze zm., dalej K.c.), że czynność kupna-sprzedaży części samochodowych, dokonana przez R. P. na rzecz spółki, gdzie występował on jako jej Prezes Zarządu jest bezwzględnie nieważna, a wystawiona przez spółkę na rzecz firmy L. faktura nr [...] dotyczyła transakcji, która w rzeczywistości nie została dokonana.