Wyrok NSA z dnia 23 lutego 2017 r., sygn. I FSK 1635/16

Warunkiem nienaliczania odsetek nie jest zaliczenie jakichkolwiek środków pieniężnych, lecz jedynie środków pieniężnych uzyskanych z tytułu sprzedaży zabezpieczonych nieruchomości i ruchomości.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia NSA Danuta Oleś, Sędzia WSA (del.) Ewa Rojek (spr.), po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej H. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 28 kwietnia 2016 r., sygn. akt III SA/Gl 2433/15 w sprawie ze skargi H. S. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 30 września 2015 r., nr [...] w przedmiocie zaliczenia dokonanej wpłaty na poczet zaległości w podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od H. S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 28 kwietnia 2016 r., III SA/Gl 2433/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę H. S. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 30 września 2015 r. w przedmiocie zaliczenia wpłaty na poczet zaległości podatkowej. Postanowieniem tym Dyrektor Izby Skarbowej w K. utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. z 29 kwietnia 2015 r. w sprawie zaliczenia z wpłaty dokonanej przez H. S. (dalej: "skarżący") w dniu 22 sierpnia 2014 r. w wysokości 12.500 zł na poczet zaległości podatkowej z tytułu podatku od towarów i usług za maj 2004 r. w kwocie 6.106,40 zł oraz odsetek w kwocie 6.393,60 zł. W uzasadnieniu organ odwoławczy, odwołując się do dyspozycji art. 55 § 2, art. 62 oraz art. 70 § 6 pkt 1 i art. 76a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.), powoływanej dalej jako: "O.p." wskazał, iż działania Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. w niniejszej sprawie były prawidłowe i w związku z powyższym brak było podstaw do uznania zawartej w zażaleniu argumentacji skarżącego za zasadną. Organ zauważył także, iż podniesione przez stronę zarzuty odnoszą się do innych postepowań i podejmowanych w ich toku czynności, przez co nie mogą być przedmiotem kontroli tego postępowania.