Wyrok NSA z dnia 7 lutego 2017 r., sygn. II FSK 4026/14

W przypadku powołania się przez stronę przed organem podatkowym na okoliczność nabycia w drodze darowizny kwoty pieniężnej, od której należny podatek od spadków i darowizn nie został zapłacony na zasadach ogólnych, obowiązek obdarowanego w tym podatku powstaje z chwilą tego powołania się, zaś podstawą określenia zobowiązania podatkowego w tym podatku jest nabyta przez obdarowanego od wstępnego kwota pieniężna pomniejszona o 9.637 zł, od czego należy obliczyć podatek według stawki 20%.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia del. WSA Alicja Polańska (sprawozdawca), Protokolant Anna Błażejczyk, po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 16 lipca 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1373/14 w sprawie ze skargi D. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 17 lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od spadków i darowizn 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od D. M. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu kwotę 1800 (słownie: jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.Wyrok Sądu pierwszej instancji.

Wyrokiem z dnia 16 lipca 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1373/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę D. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 17 lutego 2014 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ś. z dnia 16 września 2013 r. nr [...] ustalającą D. M. podatek od spadków i darowizn w kwocie 27.293 zł z tytułu nabycia w 2008 r. darowizny od ojca.

2. Skarga do Sądu pierwszej instancji.

W skardze na decyzję organu odwoławczego skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skarżąca, wnosząc o uchylenie zaskarżonej i poprzedzającej ją decyzji zarzuciła organom podatkowym naruszenie przepisów art. 233 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej przez jego zastosowanie; art. 1 ust. 1 pkt 2, art. 5, art. 6 ust. 1 pkt 4, ust. 4, art. 7, art. 9 ust. 1 pkt 1, art. 14 ust. 3 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1, 3 i 4 u.p.s.d. poprzez ich zastosowanie, mimo, iż nie powinny znaleźć zastosowania, bowiem rodzice skarżącej nie dokonali darowizny na jej rzecz, lecz pieniądze przeznaczyli na wspólną inwestycję - budowę domu, w którym mieszkają, pieniądze stanowiły współudział w inwestycji; naruszenie art. 888 k.c., art. 21 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej poprzez ich zastosowanie; art. 120, art. 121 § 1, art. 122 Ordynacji podatkowej poprzez ich niezastosowanie i w konsekwencji przyjęcie, bez wskazania dowodów, że strona otrzymała darowiznę środków pieniężnych; art. 125 Ordynacji podatkowej poprzez jego niezastosowanie, art. 180 § 1, art. 191 Ordynacji podatkowej przez ich niezastosowanie przejawiające się ograniczeniem rodzaju dowodów oraz art. 210 § 1 pkt 6 i § 4 Ordynacji podatkowej przez niewłaściwe zastosowanie i nienależyte uzasadnienie wydanego rozstrzygnięcia.