Wyrok NSA z dnia 9 lutego 2017 r., sygn. II FSK 3816/14

Przy ocenie, co składa się na daną budowlę jako całość techniczno-użytkową nie można pominąć wyliczenia budowli, zawartego w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego i urządzeń budowlanych, zawartego w art. 3 pkt 9 tej ustawy. Nie może zatem być uznany za budowlę lub urządzenie budowlane obiekt, który nie jest wymieniony wprost w przepisach Prawa budowlanego i nie jest do tych obiektów nawet podobny.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia NSA Jacek Brolik (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Alina Rzepecka, Protokolant Magdalena Siewkowska, po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. [...] sp. z o.o. Oddział w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 23 lipca 2014 r. sygn. akt III SA/Po 1308/13 w sprawie ze skargi P. [...] S. sp. z o.o. Oddział w P. (obecnie: P. [...] sp. z o.o. Oddział w P.) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Pile z dnia 3 lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2010 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Pile na rzecz P. [...] sp. z o.o. Oddział w P. kwotę 300 zł (słownie: trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie sygn. akt III SA/Po 1308/13 ze skargi P. [...] Sp. z o.o. (obecnie P.S. [...] Sp. z o.o.) (dalej: "Spółka") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Pile z dnia 3 lipca 2013 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2010 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę.

Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco.

Spółka złożyła w Urzędzie Miejskim Gminy L. wniosek, wraz z korektami deklaracji podatkowych, o stwierdzenie oraz zwrot nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2007-2012, w tym za rok 2010 w wysokości 1.694,00 zł. W uzasadnieniu wniosku podniesiono, że w latach 2007-2012 Spółka podwójnie opodatkowała część środków trwałych w postaci wiaty murowanej, zaliczając ją zarówno do kategorii budynków, jak i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, co doprowadziło do opodatkowania tego obiektu zarówno od jego powierzchni użytkowej, jak i wartości początkowej. W ocenie Spółki obiekt ten spełnia definicję budynku, zawartą w art. 1a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm., dalej: "u.p.o.l.") i powinien podlegać opodatkowaniu wyłącznie od jego powierzchni użytkowej. Z tego tytułu w 2010 r. Spółka nadpłaciła kwotę 29,64 zł. Ponadto Spółka podniosła, że część obiektów bezzasadnie zgłosiła do opodatkowania, ponieważ kontenerowe stacje redukcyjno-pomiarowe, urządzenia redukcyjno - pomiarowe, punkty pomiarowe, punkty redukcyjno - pomiarowe, urządzenia techniczne i pomiarowe nie stanowią obiektu budowlanego lub obiekt budowlany stanowić będzie tylko ich część. Oceny tych urządzeń Spółka dokonała w oparciu o wykładnię art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm., dalej: "u.p.o.l.") oraz art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.).