Wyrok NSA z dnia 11 stycznia 2017 r., sygn. II FSK 3824/14

Rozłożenie zaległości podatkowej na 11 rat po 300 zł i jedną w wysokości 18 tys. zł to tylko iluzoryczna pomoc dla rodziców nieuleczalnie chorego syna, którym zostaje na utrzymanie kilkaset złotych miesięcznie.

Gazeta Prawna nr 10/2017

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia WSA (del.) Alina Rzepecka (sprawozdawca), Protokolant Dorota Rembiejewska, po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. H. i K. H. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 21 sierpnia 2014 r. sygn. akt I SA/Po 240/14 w sprawie ze skargi B. H. i K. H. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 16 stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie rozłożenia na raty zaległości podatkowej z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. wraz z odsetkami 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 16 stycznia 2014 r. nr [...].

Uzasadnienie

Wyrokiem z 21 sierpnia 2014 r. sygn. akt I SA/Po 240/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (zw. dalej: WSA, Sądem I instancji) oddalił skargę K.H. i B.H. (zw. dalej: skarżącymi, stronami, małżonkami) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. (zw. dalej: Dyrektorem IS, organem odwoławczym, organem II instancji) z 16 stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie rozłożenia na raty zaległości podatkowej z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. wraz z odsetkami (pkt 1 wyroku) oraz przyznał od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu adwokatowi M.S. kwotę 295,20 zł tytułem nieopłaconej pomocy prawnej przyznanej z urzędu (pkt 2 wyroku).

Przedstawiając stan sprawy Sąd I instancji podał, że pismem z 1 września

2013 r. skarżący zwrócili się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w C. (zw. dalej: Naczelnikiem US, organem I instancji) z prośbą o umorzenie zaległości podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 rok. We wniosku wskazali na sprzedaż w dniu 31 marca 2010 r. mieszkania położonego [...], za cenę 127.000,00 zł., które na własność zostało przez nich nabyte w dniu 11 marca 2008 r. po dokonaniu wykupu spółdzielczego lokalu mieszkalnego. Podali, że kwotę 125.000,00 zł przeznaczyli na zakup nowego mieszkania położonego również w [...]. Skarżący wyjaśnili, że sprzedany lokal nabyli w 2008 r., jednakże zameldowani w nim byli już od roku 1986 (ponad 20 lat). Dodali, że zgodnie z posiadaną przez nich wiedzą, spełniali wymóg zameldowania na okres ponad 1 roku i korzystają ze zwolnienia podatkowego. Nie posiadali jednak wiedzy, że stosowne oświadczenie o spełnieniu warunków do uzyskania tzw. ulgi meldunkowej należy złożyć do właściwego US w terminie 14 dni od dnia zbycia nieruchomości. Jak wskazali, znaczący wpływ na brak dopilnowania obowiązków wynikających ze zmianą mieszkania, miał pogarszający się w 2010 r. stan zdrowia ich syna D.H. Podali, że w latach 2004-2005 syn przeszedł poważne operacje neurologiczne, po których był leczony chemioterapią i radioterapią. Choroba spowodowała, że mógł poruszać się wyłącznie na wózku inwalidzkim dlatego też konieczna była zamiana mieszkania położonego na czwartym piętrze na mieszkanie położone na parterze. Stan zdrowia dziecka pociąga za sobą znaczne koszty między innymi zabiegów rehabilitacyjnych, dlatego też ich sytuacja finansowa jest bardzo ciężka. Mimo korzystania z pomocy Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej oraz fundacji nie posiadają środków na jednorazową zapłatę ciążących na nich zaległości podatkowych.