Wyrok NSA z dnia 18 stycznia 2017 r., sygn. I FSK 959/15

Artykuł 141 § 4 p.p.s.a. może stanowić samodzielną podstawę kasacyjną w sytuacji, gdy uzasadnienie wyroku nie zawiera wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie prawa i gdy w ramach przedstawiania stanu sprawy sąd pierwszej instancji nie wskaże, jaki i dlaczego stan faktyczny przyjął za podstawę orzekania,

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zirk-Sadowski, Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia WSA del. Ewa Rojek (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 19 września 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 1565/13 w sprawie ze skargi P. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 25 lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym o przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za listopad 2005r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P. C. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 1800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.1 Zaskarżonym wyrokiem z 19 września 2014 r., sygn. akt I SA/Kr 1565/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę P. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 25 lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za listopad 2005 r.

1.2 Sąd pierwszej instancji podał, że organ podatkowy stwierdził nieprawidłowości w rozliczeniu przez P. C. podatku od towarów i usług za listopad 2005 r. Nieprawidłowości te polegały na odliczeniu podatku z faktury wystawionej przez podmiot posługujący się danymi P.P.H.U. T. sp. z o. o. w K. (dalej: spółka T.). W ocenie organu do transakcji takiej nie doszło, gdyż z zeznań prezesa spółki T. G. G. wynika, iż spornej faktury nie wystawiał ani on, ani żadna z uprawnionych osób. Z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika także, że spółka T. nie dysponowała żadnym zapleczem technicznym w postaci składu, czy magazynu gdzie mogłaby przechowywać towary handlowe. Nie wiadomo również gdzie, w jakich firmach, miała się zaopatrywać w towar, kto ten towar odbierał, jakim transportem był on dostarczany (poza tym, że transport był wynajmowany), kto ponosił koszty tego transportu, brak jest również dowodów w jakim okresie realizowane miały być dostawy. Świadkowie, w tym kierowca A. S. nie potwierdzili w sposób jednoznaczny, że wozili do skarżącego jakiś towar na zlecenie spółki T. A. W. nie potwierdził również żadnych transakcji sprzedaży ani do spółki T., ani do firmy skarżącego. Jedynie przesłuchiwany na okoliczność transakcji ze spółką T. M. C. stwierdził, że miały one miejsce, lecz organ wyjaśnieniom tym nie dał wiary. Transakcje te nie mogły dotyczyć kontrolowanego okresu, zwłaszcza, że pozostali świadkowie przesłuchani w sprawie nie potrafili określić w jakim okresie miały miejsce. Natomiast G. G. - czyli osoba, której podpis widnieje na spornych fakturach stwierdził, że faktury dotyczące listopada i grudnia 2005 r. nie zostały wystawione przez niego i dokumentują transakcje, które nie miały miejsca. Na nierzetelność transakcji udokumentowanych spornymi fakturami wskazują również dane rejestrowe spółki T. ujawnione w KRS.