Wyrok NSA z dnia 22 grudnia 2016 r., sygn. I OSK 2774/15

Kontroli sądowej podlega samo uzasadnienie decyzji uznaniowej z punktu widzenia powiązania ustaleń faktycznych z rekonstruowaną normą prawną oraz z wyrażeniami normatywnymi, określającymi przesłanki aktualizacji upoważnienia do decyzji uznaniowej. Sądy administracyjne nie są natomiast uprawnione do dokonywania oceny tego, w jaki sposób organy administracji wypełniają treści pozasystemowych kryteriów słusznościowych czy celowościowych, realizując określoną politykę stosowania prawa administracyjnego.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rajewska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska Sędzia del. WSA Jerzy Bortkiewicz Protokolant st. asystent sędziego Joanna Ukalska po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 maja 2015 r. sygn. akt II SA/Wa 1971/14 w sprawie ze skargi S. S. na decyzję Szefa Służby Celnej z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 27 maja 2015 r. sygn. akt II SA/Wa 1971/14, oddalił skargę S. S. na decyzję Szefa Służby Celnej z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Dyrektor Izby Celnej w [...] decyzją z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 105 pkt 9, art. 107 ust. 1 pkt 2 oraz art. 188 ust. 2 i 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1404 - dalej jako "ustawa o Służbie Celnej"), zwolnił S.S. ze służby w Izbie Celnej w [...] z upływem trzech miesięcy od dnia doręczenia decyzji. W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził między innymi, że w okresie od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia wszczęcia postępowania, tj. do 23 kwietnia 2014 r. S.S. był nieobecny w służbie z powodu choroby łącznie przez 710 dni. Z zestawienia zwolnień lekarskich wynika, że okresy nieobecności funkcjonariusza w służbie z powodu jego choroby nie przekraczały 14 dni miesięcznie. W związku z tym S.S. w czasie swej absencji otrzymywał nie tylko 100% miesięcznego wynagrodzenia, ale także wszystkie świadczenia związane alokacją, to jest z tytułu przeniesienia funkcjonariusza celnego do pełnienia służby w innej miejscowości. Częste nieobecności celnika w służbie negatywnie wpływały na możliwość prawidłowego realizowania zadań powierzonych Służbie Celnej. Przedłużanie takiego stanu kolidowało z dobrem formacji i dobrem funkcjonariuszy, którzy oprócz swych obowiązków stale musieli wykonywać dodatkowe zadania za nieobecnego w służbie celnika.