Wyrok NSA z dnia 14 grudnia 2016 r., sygn. I OSK 1381/15

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Roman Ciąglewicz sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) sędzia del. WSA Rafał Wolnik Protokolant sekretarz sądowy Justyna Stępień po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 17 lutego 2015 r. sygn. akt II SA/Łd 1213/14 w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie wniosku o ustalenie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 17 lutego 2015 r. sygn. akt II SA/Łd 1213/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] października 2014 r. oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] września 2014 r. w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie wniosku o ustalenie praw do zasiłku pielęgnacyjnego dla K. K.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, że na podstawie wniosku złożonego przez K. K. w dniu 25 kwietnia 2012 r. oraz zgromadzonych w sprawie dokumentów, w tym orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 21 marca 2012 r. ustalającego, że K. K. jest całkowicie niezdolny do pracy, decyzją Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] maja 2012 r., przyznano mu prawo do zasiłku pielęgnacyjnego na okres od 1 kwietnia 2012 r. do 31 marca 2017 r. W dniu 10 września 2014 r. skarżący złożył w organie I instancji wniosek o ustalenie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego za okres maj 2009 r. - grudzień 2010 r. Prezydent Miasta Ł. umorzył postępowanie uznając, że jest to ponowny wniosek w sytuacji, gdy żądanie K. K. zostało rozstrzygnięte ostateczną decyzją z dnia [...] maja 2012 r.

Następnie organ odwoławczy po rozpoznaniu odwołania, przywołując treść art. 3 pkt 20, art. 16 ust. 3 oraz art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003r. o świadczeniach rodzinnych, dalej u.ś.r. (Dz.U. z 2013 r., poz. 1456 ze zm.) stwierdził, że z uwagi na fakt, iż w sprawie K. K. została wydana już decyzja ostateczna ustalająca prawo do zasiłku pielęgnacyjnego na okres od 1 kwietnia 2012 r. do 31 marca 2017 r., a powoływane przez niego okoliczności nie uzasadniają zmiany tego rozstrzygnięcia, to w związku z powyższym postępowanie w niniejszej sprawie należało umorzyć jako bezprzedmiotowe. W przeciwnym razie, tj. gdyby organ I instancji rozpatrzył wniosek K. K. z dnia 10 września 2014 r. to w obrocie prawnym istniałyby dwie tożsame decyzje. W rozpatrywanej sprawie zachodziłaby więc tzw. res iudicata (powaga rzeczy osądzonej).