Wyrok NSA z dnia 30 listopada 2016 r., sygn. II OSK 1078/16

Błędna wykładnia prawa polega na nieprawidłowym odczytaniu treści prawa, bądź na zastosowaniu prawa uchylonego. Niewłaściwe zastosowanie prawa może polegać na błędnej subsumcji tj. podciągnięciu stanu faktycznego pod niewłaściwy przepis.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łuczaj (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak Sędzia del. NSA Zygmunt Zgierski po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. P. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą "F." od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 28 stycznia 2016 r. sygn. akt II SA/Wr 757/15 w sprawie ze skargi K. P. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą "F." na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we [...] z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na zbieranie odpadów oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 28 stycznia 2016 r. sygn. akt II SA/Wr 757/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę K. P. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą "F." na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we [...] z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na zbieranie odpadów.

W uzasadnieniu wyroku Sąd podał, że zaskarżoną decyzją z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...], SKO we [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.), dalej k.p.a.- po rozpatrzeniu odwołania K. P., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą "F." od decyzji Prezydenta [...] z dnia [...] maja 2015 r. nr [...], odmawiającej "wydania zezwolenia na zbieranie odpadów na terenie przy ul. P., dz. nr [...], obręb [...] we W. - utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu organ wskazał, że materialnoprawną podstawę zaskarżonej decyzji stanowi m.in. przepis art. 46 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r., poz. 21 ze zm.), zgodnie z którym właściwy organ odmówi wydania zezwolenia na odzysk, unieszkodliwianie, zbieranie lub transport odpadów, jeżeli zamierzony sposób gospodarki odpadami jest niezgodny z przepisami prawa miejscowego. Takim przepisem jest w szczególności miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (art. 14 ust. 8 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, Dz. U. z 2015 r., poz. 199 ze zm.). Kolegium podniosło, że teren objęty wnioskiem K. P. położony jest w jednostce strukturalnej miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonego uchwałą Rady Miejskiej [...] z dnia [...] czerwca 1998 r. Nr [...] (Dz. Urz. Woj. [...] Nr [...], poz. [...]), oznaczonej symbolem A7RP - teren otwartej rolniczej przestrzeni produkcyjnej. Na tym obszarze nie dopuszczono możliwości lokalizowania przedsięwzięć związanych ze zbieraniem odpadów. Kwestią sporną jest natomiast zakwalifikowanie wnioskowanej inwestycji do tego rodzaju zamierzeń. Organ wskazał, że zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o odpadach prowadzenie zbierania odpadów i prowadzenie przetwarzania odpadów wymaga uzyskania zezwolenia. Zbieraniem odpadów jest - stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 34 ustawy o odpadach - gromadzenie odpadów przed ich transportem do miejsc przetwarzania, w tym wstępne sortowanie nieprowadzące do zasadniczej zmiany charakteru i składu odpadów i niepowodujące zmiany klasyfikacji odpadów oraz tymczasowe magazynowanie odpadów, o którym mowa w pkt 5 lit. b. Na przedmiotowej nieruchomości, jak wynika z treści wniosku o wydanie zezwolenia, zostanie docelowo zebranych ok. 160000 m3 odpadów o kodzie 17 05 04 (gleba i ziemia, w tym kamienie, inne niż wymienione w 17 05 03). K. P., czego sam nie kwestionuje, będzie ich posiadaczem. Odpady te powstaną wskutek prowadzonych na terenie B. robót budowlanych i - jak skarżący zaznaczył - materiały te zostaną "wbudowane w nasypy drogowe". W ocenie Kolegium całokształt okoliczności faktycznych nie daje podstaw do twierdzenia jakoby na opisaną działalność nie było wymagane zezwolenie. Odwołujący się co prawda akcentuje, że zgromadzone materiały z wykopów na terenie działki nr [...] nie są składowane, lecz wstępnie magazynowane w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 5a ustawy o odpadach, jednak ustawodawca wyraźnie zastrzegł, że magazynowanie odpadów jest prowadzone wyłącznie w ramach wytwarzania, zbierania lub przetwarzania odpadów (art. 25 ust. 3 ustawy o odpadach). Magazynowanie odpadów nie jest więc autonomiczną formą gospodarowania odpadami i zawsze stanowi część większego procesu - wytwarzania, zbierania lub przetwarzania odpadów. Dopuszczalność magazynowania odpadów powinna zatem wynikać z posiadanego zezwolenia na wspomniane formy gospodarki odpadami. Takiego zezwolenia odwołujący nie posiada. Zatem uzasadnione jest zakwalifikowanie czynności podejmowanych przez stronę do "zbierania odpadów", a więc gromadzenia odpadów przed ich transportem do miejsc przetwarzania (np. wykorzystania w przyszłości przy innych pracach budowlanych). Kolegium podkreśliło, że analizowany przypadek nie został wskazany w art. 45 ust. 1 ustawy o odpadach jako zwolniony z obowiązku uzyskania zezwolenia, w szczególności nie jest to sytuacja, gdy wytwórca odpadów zbiera je w miejscu wytworzenia (art. 45 ust. 1 pkt 10 ustawy o odpadach). Fakt, że nie ma fizycznych możliwości magazynowania materiałów z wykopów w tak dużych ilościach w miejscu prowadzenia robót budowlanych, nie może mieć znaczenia dla oceny możliwości zastosowania tego zwolnienia, gdyż ustawodawca nie uzależnił obowiązku uzyskania zezwolenia od takiej okoliczności.