Wyrok NSA z dnia 10 marca 2016 r., sygn. I OSK 1907/14

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bożena Popowska, Sędzia NSA Małgorzata Borowiec, Sędzia del. WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik (spr.), Protokolant starszy asystent sędziego Joanna Ukalska, po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Obrony Narodowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 kwietnia 2014 r. sygn. akt II SA/Wa 1911/13 w sprawie ze skargi Z. H. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia z zawodowej służby wojskowej oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 kwietnia 2014r. sygn. akt II SA/Wa 1911/13, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Z. H.na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, uchylono zaskarżoną decyzję oraz utrzymany nią w mocy rozkaz personalny Dyrektora Departamentu Kadr Ministerstwa Obrony Narodowej z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...].

Wyrok ten zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Rozkazem personalnym z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] Dyrektor Departamentu Kadr Ministerstwa Obrony Narodowej, stosując art. 111 pkt 7 oraz art. 115 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593 ze zm.), a także § 10 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 stycznia 2008 r. w sprawie zwalniania żołnierzy zawodowych z zawodowej służby wojskowej (Dz. U. Nr 23, poz. 137 ze zm.), zwolnił kpt. Z. H.z zawodowej służby wojskowej z dniem 30 września 2013 r. i przeniósł do rezerwy wskutek odmowy pełnienia służby na równorzędnym stanowisku służbowym.

W odwołaniu od rozkazu personalnego oficer zarzucił naruszenie art. 111 pkt 7 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych poprzez jego zastosowanie w przedmiotowej sprawie, mimo że nie zaistniała przesłanka równorzędności stanowiska służbowego, naruszenie art. 45 ust. 2 pkt 1 i ust. 2a tego aktu poprzez jego niewłaściwe zastosowanie w sprawie, naruszenie § 11 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 15 grudnia 2009 r. w sprawie trybu wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe i zwalniania z tych stanowisk (Dz. U. Nr 218, poz. 1699 ze zm.) poprzez jego niezastosowanie w sytuacji, w której nie doszło do objęcia przez zainteresowanego obowiązków referenta prawnego oraz naruszenie art. 2, art. 6 i art. 7 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65 ze zm.) przez ich niezastosowanie i błędne przyjęcie, że stanowisko radcy prawnego jest stanowiskiem równorzędnym względem stanowiska referenta prawnego. Zarzucił też uchybienie przepisom procedury administracyjnej - art. 7, art. 77 i art. 80 K.p.a.