Wyrok NSA z dnia 8 czerwca 2016 r., sygn. I OSK 1082/16

Okoliczność wydania przez organ administracji decyzji na skutek rozpatrzenia uznanego za podanie pisma niepodpisanego przez wnoszącego powoduje, że decyzja musi być uznana z wydaną z rażącym naruszeniem prawa.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Związku Nauczycielstwa Polskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 stycznia 2016 r., sygn. akt II SA/Wa 1267/15 oddalającego skargę Związku Nauczycielstwa Polskiego na postanowienie Ministra Edukacji Narodowej z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia odmawiającego wszczęcia z urzędu postępowania oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 20 stycznia 2016 r., II SA/Wa 1267/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Związku Nauczycielstwa Polskiego na postanowienie Ministra Edukacji Narodowej z [...] maja 2015 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia odmawiającego wszczęcia z urzędu postępowania.

W uzasadnieniu Sąd I instancji podniósł, że zaskarżone i poprzedzające je postanowienie Ministra Edukacji Narodowej z [...] marca 2015 r. odpowiadają prawu. Zdaniem Sądu Ministrowi Edukacji Narodowej nie można zarzucić naruszenia przepisu art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 267; dalej jako: "k.p.a."), który jest przepisem prawa materialnego. W toku niniejszego postępowania nie doszło także do naruszenia przepisów postępowania administracyjnego powołanych w skardze, tj. art. 7 k.p.a. i art. 77 § 1 k.p.a., art. 77 § 4 k.p.a., art. 76 § 1 k.p.a., art. 7 k.p.a. i 81 k.p.a., art. 107 § 3 k.p.a. w związku z art. 126 k.p.a., art. 31 § 1 k.p.a., czy art. 107 § 3 k.p.a. w związku z art. 126 k.p.a. w stopniu, który miałby wpływ na wynik niniejszej sprawy. Do postanowień, od których przysługuje zażalenie, a więc m.in. do postanowienia wydanego w trybie art. 61a k.p.a. stosuje się odpowiednio art. 156-159 k.p.a. Minister Edukacji Narodowej zasadnie poddał więc, na wniosek ZNP, postanowienie L. Kuratora Oświaty z [...] października 2014 r. nr [...] kontroli w trybie nieważnościowym. Stwierdzenie nieważności postanowienia, o którym mowa może mieć miejsce jedynie w przypadku, gdy postanowienie to dotknięte jest w sposób niewątpliwy przynajmniej jedną z wad wymienionych w art. 156 § 1 k.p.a. Ewentualne zaistnienie wad, o których mowa w tym przepisie ocenia się według stanu faktycznego i prawnego sprawy, istniejącego w dacie wydania postanowienia kwestionowanego w postępowaniu nieważnościowym. Zadaniem organu jest ocena postanowienia pod kątem kwalifikowanej niezgodności z prawem. ZNP we wniosku do Ministra o stwierdzenie nieważności postanowienia z [...] października 2014 r. przywołał przesłankę z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., zgodnie z którym organ administracji publicznej stwierdza nieważność decyzji, która wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa. Podniesiono przy tym, w odniesieniu do postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania nieważnościowego, że naruszało ono w sposób rażący przepisy postępowania administracyjnego poprzez niezebranie i nierozpatrzenie całego materiału dowodowego. W ocenie Sądu I instancji, Minister Edukacji Narodowej zasadnie stwierdził, że nie zostały w sposób rażący naruszone przez L. Kuratora Oświaty przepisy art. 7, 77 § 1, § 4, art. 76 § 1, art. 81, czy art. 107 § 3 k.p.a. W sprawie tej, Minister Edukacji Narodowej, będący organem właściwym w niniejszym postępowaniu, zasadnie przyjął, że w przypadku postanowienia z [...] października 2014 r. nie zaszła wymieniona w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. przesłanka.