Wyrok NSA z dnia 9 marca 2016 r., sygn. I OSK 1789/14

W razie podniesienia w skardze kasacyjnej zarówno zarzutu naruszenia prawa procesowego, jak i zarzutu naruszenia norm prawa materialnego, w pierwszej kolejności rozpoznać należy zarzut naruszenia przepisów postępowania.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Iwona Bogucka Sędziowie: Sędzia NSA Roman Ciąglewicz (spr.) Sędzia del. WSA Mariola Kowalska Protokolant: st. asystent sędziego Małgorzata Ziniewicz po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 1858/13 w sprawie ze skargi A. M. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 13 marca 2014 r., sygn. akt I SA/Wa 1858/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. M. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] czerwca 2013 r., nr [...], w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Nieruchomość położona w obrębie geodezyjnym [...], w gminie N., oznaczona w ewidencji gruntów i budynków jako działka nr [...] o pow. 0,0809 ha, decyzją Wojewody Lubelskiego z dnia [...] października 2011 r., nr [...], o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, została przeznaczona pod budowę drogi ekspresowej S 17 odcinek Kurów - Lublin - Piaski. Decyzji nadany został rygor natychmiastowej wykonalności. Powyższa decyzja została zmieniona w części decyzją Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] maja 2012 r., nr [...], poprzez określenie nowego terminu wydania nieruchomości.

Wojewoda Lubelski, decyzją z dnia [...] listopada 2012 r., nr [...], orzekł o ustaleniu odszkodowania na rzecz A. M. w wysokości 57030 zł z tytułu przejęcia na rzecz Skarbu Państwa prawa własności wyżej opisanej nieruchomości. Powołał się na art. 12 ust. 4a, 4f i 5, art. 18 ust. 1, 1e pkt 1 i ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194 ze zm.). Ustalił, że nieruchomość przeznaczona jest w planie miejscowym pod drogę. Na podstawie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz § 36 ust. 4 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego, w oparciu o sporządzony operat szacunkowy, ustalił wartość nieruchomości na kwotę 57030 zł. Skarżący wniósł uwagi do operatu, na które rzeczoznawca odpowiedział pismem z dnia 6 października 2012 r. Wyjaśnienia rzeczoznawcy zostały doręczone skarżącemu w dniu 29 października 2012 r. Organ pierwszej instancji wskazał, że skarżący, pismem z dnia 30 lipca 2012 r., domagał się przeprowadzenia dowodów z wszystkich aktów notarialnych dotyczących sprzedaży nieruchomości na terenie Gminy N., wszystkich umów sprzedaży zawieranych przez GDDKiA, dotyczących sprzedaży nieruchomości pod drogi publiczne położonych na terenie Gminy N. Odnośnie do tych wniosków organ stwierdził, że dobór nieruchomości należy do wyceny. Również podejścia oraz metody i techniki szacowania należą do biegłego. Skonstatował, że związku z brakiem wydania nieruchomości w terminie przewidzianym w art. 18 ust. 1e pkt 1, wysokość odszkodowania nie podlega zmianie.