Wyrok NSA z dnia 7 kwietnia 2016 r., sygn. II GSK 2512/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Rysz Sędzia NSA Magdalena Bosakirska Sędzia NSA Andrzej Skoczylas (spr.) Protokolant asystent sędziego Marcin Chojnacki po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej B. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 kwietnia 2014 r., sygn. akt VI SA/Wa 2973/13 w sprawie ze skargi B. M. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] sierpnia [...] r., nr [...] w przedmiocie wymierzenia wobec zarządcy nieruchomości kary dyscyplinarnej w postaci zawieszenia licencji oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z 23 kwietnia 2014 r., sygn. akt VI SA/Wa 2973/13 (dalej wyrok z 23 kwietnia 2014 r.) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej WSA albo sąd I instancji) oddalił skargę B. M. (dalej zwany zarządcą albo skarżącym) na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej (dalej zwanego organem II instancji) z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] (dalej decyzja z [...] sierpnia 2013 r.) wydaną w przedmiocie wymierzenia zarządcy nieruchomości kary dyscyplinarnej w postaci zawieszenia licencji zawodowej.

Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach stanu faktycznego i prawnego:

W związku ze skargami członka wspólnoty mieszkaniowej położonej przy ul. K. w G., Minister Infrastruktury wszczął z urzędu postępowanie z tytułu odpowiedzialności zawodowej wobec zarządcy nieruchomości, tj. skarżącego w niniejszej sprawie. Pismem z 31 marca 2008 r. organ skierował sprawę do Komisji Odpowiedzialności Zawodowej (dalej zwanej KOZ) w celu przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego. Zarządcy zostały postawione wynikające ze skargi zarzuty dotyczące: braku rachunku bankowego wspólnoty mieszkaniowej w okresie od 19 listopada 2004 r. do dnia wniesienia skargi, tj. do 19 listopada 2007 r.; nieprawidłowości w rozliczeniach kosztów zarządu nieruchomością wspólną; nienależytego ewidencjonowania i dokumentowania faktycznie poniesionych kosztów, wydatków i wypłat; nieprawidłowości związanych z rozdysponowaniem zaliczek wnoszonych przez właścicieli na pokrycie kosztów zarządu.